Twee uur scheuren voor jubilerende meester van Emmaüsschool

Voorhout – Meester Henk Spook van de Emmaüsschool is al 25 jaar leraar en om dat te vieren hadden zijn collega’s een feestje voor hem geregeld. De kinderen hadden een maand lang geoefend om het feestlied voor Henk zo goed mogelijk te zingen, een paar kinderen hadden urenlang getraind om zo goed mogelijk een verhaal voor te lezen en als speciale verrassing was er een bloedrode Ferrari geregeld waarin Henk, fervent autogek, twee uur lang mocht rijden.

door Joep Derksen

Henk werd op een grote troon gezet, terwijl de 209 kinderen scandeerden: “Henkie! Henkie! Henkie!” De jubilaris keek een beetje onwennig, maar liet alles gelaten over zich heen gaan. Tijdens het zingen van het feestlied, dat bestond uit dertig delen, keek Meester Henk op zijn horloge, waarschijnlijk denkend: “Hoe lang gaat deze aandacht nog duren?”

Na het zingen kreeg Henk een boek overhandigd met allerlei tekeningen en verhalen van de kinderen. De kleuters van de school hadden een grote paarse taart op een metergroot vel papier geplakt. Henk vond het toch wel “Geweldig”. “Toen ik vanochtend zag dat al mijn collega’s een rood shirt aangedaan hadden, dacht ik: ik zal wel iets gemist hebben. Het begint me nu wel langzaam duidelijk te worden wat de bedoeling is.”

Vrijdag de dertiende

Maar ja, als iets op vrijdag de dertiende georganiseerd wordt, dan is de kans dat er iets mis gaat natuurlijk wel groot. De kinderen hadden hun liedjes gezongen, de verhalen waren voorgelezen en om klokslag 12 uur stond de schooljeugd gespannen langs de kant van de weg uit te kijken naar ‘die auto van een paar miljoen euro’, zoals een leerlinge het verwoordde. Er kwamen inderdaad auto’s langs, zelfs een rode. Maar geen enkele vierwieler leek ook maar in de verste verte op een Ferrari. Toch maar even bellen: was de eigenaar opgehouden door een agent vanwege te hard rijden? Ongeluk gebeurt? Niets van dit alles: er was een foutje gemaakt in de administratie, waardoor men dacht dat de auto pas om 14:00 uur aan de Bonekruidstraat hoefde te zijn.

Dus de ouders en kinderen gingen naar huis; effe lunchen. Ter plekke werd door de directeur van de Emmaüsschool een oplossing gevonden. De Ferrari zou wat eerder komen, zodat Henk er twee uur in kon rijden en bij zijn terugkomst stonden alle kinderen buiten op hem te wachten. Zijn ogen twinkelden toen hij uitstapte: “Het was geweldig, maar eigenlijk ben je veel te lief voor zo’n auto. Je haalt er niet het maximale uit!” glunderde hij.