‘Het seizoen was veel te warm’

Ontevredenheid onder bollenkraamverkopers

LISSE – De nieuwsberichten over de toekomstige verplaatsing van de bollenkramen is de eigenaren niet in de koude kleren gaan zitten. Opmerkingen over ‘een derde wereldoorlog’ zijn slecht gevallen en de meeste bloembollenverkopers willen zich zolang het nog kan puur richten op de verkoop van hun waren en ruimen geen tijd in voor een gesprekje.

Of het ook aan het warme weer lag, is niet duidelijk, maar de meeste bloembollenkraamhouders waren niet in voor een praatje met de pers: ‘Ik wil geen interview houden’, zei de een. ‘Ik wil niet praten met de pers!’ declameerde een ander. Hij voegde er wel aan toe: ‘Het is een k..seizoen, want het is veel te warm en alle bloemen zijn al van de velden af. Volgende week gaan groepen senioren naar de Keukenhof, maar ik vraag me af waar ze naar gaan kijken, want alles is dan al weg!’ Een derde kraamhouder voegt eraan toe: ‘Het seizoen was inderdaad veel te warm en ik heb veel spul weggegeven. Daar komt bij dat de auto’s in de file staan richting Noordwijkerhout en niet onze kant op worden gestuurd.’

De enige kraamhouder die de journalist warm uitnodigde was Fedor: ‘De zaken zijn minder door de warmte, vorig jaar was het weer veel te koud en nu is alles drie weken te vroeg opgekomen. Na dit weekend zijn er geen bloeiende tulpen meer in de Keukenhof. Maar ik klaag niet hoor, want ik heb het erg naar mijn zin met wat ik doe.’ Hij onderbreekt het gesprek om acht Deense toeristen te helpen die in twee dagen op en neer rijden van Denemarken naar de Keukenhof. Esther Paulsen vertelt over haar ervaring daar: ‘De Keukenhof is mooi, maar we zijn iets aan de late kant gekomen. Over twee weken is de bloemenpracht absoluut voorbij!’ De klanten bestellen wat bollen en beginnen met hun terugreis naar Denemarken.

Fedor pakt de draad van het gesprek weer op: ‘Waarschijnlijk staan we in 2008 nog op deze zelfde plek, maar daarna komen we met ons allen op dezelfde locatie te staan. Ik zie dat wel zitten, want als er een bus komt, gaan die mensen echt niet allemaal bij dezelfde kraam staan: ze verspreiden zich over de kraampjes heen, zodat er meer omzet komt voor alle kraamhouders. Overigens denken niet al mijn collega’s hier hetzelfde over.’

De bollenverkoper die al twintig jaar in dit vak actief is, steekt voor de zoveelste keer zijn arm op naar een passerende bus met toeristen, om de chauffeur uit te nodigen bij zijn kraam te stoppen. ‘Mijn zoon zegt: “Waarom doe je dat nou toch pa, dat is een beetje gênant”, maar ik ben het niet met hem eens. Misschien stoppen ze dit keer niet, maar allicht de volgende keer wel. En als je een twijfelende buschauffeur hebt, dan haal ik hem zo over om bij mijn kraam te stoppen.’