‘Dierenactivisten vaak onterecht slecht in het nieuws’

Door Joep Derksen

LISSE – ‘Wij komen alleen maar slecht in het nieuws, terwijl we actief zijn voor de goede zaak.’ Eva is 15 jaar, zit op het Fioretti College (4 Gymnasium) en is als dierenrechtenactivist verbonden aan de groep ‘Respect voor dieren’. ‘Ik wil een wereld zonder dierenuitbuiting en wijs mensen op het leed dat schuilt achter de zuivel en de eieren. Daarom ben ik ook veganist geworden.’

Eva demonstreert en foldert sinds haar 14de voor het welzijn van dieren, of het nu gaat om de bontindustrie, de bio-industrie of de proefdierindustrie. ‘Zo staan we met spandoeken voor bontwinkels of maken we deel uit van een herriedemonstratie waar wel een paar honderd mensen aan meedoen.’ Haar passie zat er al jong in: ‘Als kleine kleuter wilde ik al mensen en dieren redden en later idealistisch bezig zijn.’

Vermoord

Onlangs kwamen meerdere berichten in de (landelijke) pers over activisten die in Appelscha opgeleid worden tot criminele activiteiten. Daar is niets van waar, zo betoogt Eva: ‘Dierenactivisten zijn mensen die opkomen voor diegenen die niet voor zichzelf op kunnen komen en met massa’s tegelijk worden vermoord. Onze acties zijn legaal, gebeuren bovengronds en zijn niet heel erg: we willen de mensen informeren over wat er gebeurd in de bio-industrie.’

Eva: ‘In een AIVD-rapport staat dat ‘Respect voor dieren’ een groep is die mensen overdag informeren, waarna ze ’s nachts de ruiten ingooien bij bedrijven. Daar is niets van waar en als dat al gebeurt, zijn dat misschien drie mensen.’ Ze heeft ook sympathie voor het Animal Liberation Front, een organisatie die bijvoorbeeld nertsen bevrijdt: ‘Daar heb ik op zich niets op tegen, al betwijfel ik of het nut heeft, want de nertsen gaan dood nadat ze bevrijd worden. Beter zou zijn om kippen uit legbatterijen te halen en ze dan goed te verzorgen.’

Ze laat enkele folders zien die ze aan de mensen uitdeelt. Pakkende teksten als ‘Het kalf schreeuwt om zuivel’, ‘Pijn heeft geen smaak; de ellende van de vleeskip’ en ‘Vroegtijdige dood legkippen’ moeten consumenten een blik geven in het dier achter het sudderlapje. Ook plakt Eva soms stickers op vleesproducten in winkels met daarop de tekst: ‘Voor dit product zijn dieren gemarteld, opgesloten en vermoord: varkens zijn speelse dieren, ze kunnen emoties en pijn ervaren. In de dierindustrie worden varkens gefokt, vetgemest en dood gemaakt. Vlees eten maakt je medeplichtig.’

Rillingen

Daar is geen woord van gelogen, zo vindt Eva: ‘Alle dierenleed is onnodig en veroorzaakt door mensen. Niet iedereen hoeft actie te voeren, maar als je vegetarisch eet en proefdiervrije make-up draagt, maak je al een heel verschil.’ De negatieve berichten over het dierenactivisme stoort haar mateloos: ‘Iedereen baalt van dit slechte imago. We zijn juist een gezellige club waarbij iedereen strijdt voor hetzelfde doel. Iedere activist is vegetariër of veganist en je hoeft je tenminste niet te verdedigen over de etenskeuze die je maakt. Heel veel activisten zijn legaal bezig en het is jammer dat we zo afgeschilderd worden, terwijl er veel dingen met dieren gebeuren waar mensen niets van weten. Respect voor dieren is het belangrijkste en als je vlees eet gaat dit ten koste van een levend wezen. Ook biologisch vlees staat gelijk aan moord.’

Ze concludeert: ‘Ik ben veganist en voer actie omdat ik tegen dierenleed ben en omdat dieren niet voor zichzelf kunnen opkomen. Met actievoeren hoop ik dat mensen hier over na gaan denken, maar dat betekent niet dat ik extreem ben, al denken mensen soms van wel. Het is echter de schuld van de consument dat dieren geslacht moeten worden: als ik mensen vlees zie eten, krijg ik de rillingen over mijn rug. Ik zie dan niet dat ze iets te eten hebben, maar enkel een dood dier dat daar op het bord ligt.’

Voor meer informatie: www.respectvoordieren.nl.