“Bijzonder dat je in twee dagen zo’n vriendschap kan sluiten”

Gemeenteleden kerkregio Katwijk bezoeken Nigeria

STREEK – Negen gemeenteleden van de kerkregio Katwijk zijn naar Nigeria gereisd en hebben van 10 tot 21 april een succesvolle uitwisseling gehad met de Evangelical Reformed Church of Christ (ERCC) en de Justice Peace and Reconciliation Movement (JPRM). De leden van de Protestantse Kerk in Nederland kregen goed inzicht in de wijze waarop in Nigeria geloof wordt beleden, maar merkte ook dat het probleem van afhakende jongeren niet alleen beperkt is tot Nederland.

Het moet een unieke ervaring zijn geweest voor alle deelnemers aan deze reis, niet alleen wat betreft de mensen die ze tegenkwamen, maar ook de onderlinge verhoudingen. Het ene gemeentelid houdt zich stringent aan de woord van het schrift, terwijl anderen wat vrijere opvattingen over de geloofsbelevenis hebben. “Maar dat ging helemaal goed”, vertellen Gerard van der Plas, ouderling van de Wijkgemeente Morgenster in Katwijk, en Martha Mosselman, diaken van de Kleine Kerk in Voorhout. “We praatten met elkaar over onze opvattingen, maar lieten ieder in zijn of haar waarde.”

Zonder uitzondering heeft de Nigeriareis op iedere deelnemer enorme indruk gemaakt, zo laten de twee weten: “Het doel vooraf was in de breedte kennis te maken met de verschillende lagen van de ERCC en om te proberen tot een uitwisseling te komen, waarbij we van elkaar kunnen leren.” Wat hebt u geleerd? Van der Plas: “We kwamen er goed achter dat de mensen in het hart hetzelfde zijn. De kerken daar zijn dan wel voller, maar je moet daar ook meedoen want anders ben je de paria van de gemeenschap. Hier in Nederland kunnen mensen onze gemeenschap makkelijker verlaten omdat ze zichzelf kunnen bedruipen. Maar hoe je het ook wendt of keert: er is altijd werk van God’s Koninkrijk en van Satan.”

Verval

Mosselman: “Ook in Nigeria raakt het moraal in verval en dat vond ik heel verrassend. De mensen hier zeggen dat die mensen in Afrika allemaal zo gelovig zijn, maar tijdens het preken in de drie uur durende mis zag ik ook menig mens daar door de hitte in slaap vallen.” Van der Plas: “Die kerkdienst was wel een belevenis. We werden als eregasten behandeld. We hebben ook gesproken met de president van de ERCC over de uitwisseling en de 3.800 euro die we voor het ziekenhuis in Alushi hebben opgehaald. In dat ziekenhuis zijn nauwelijks mensen en de aanblik van uitgemergelde mensen was dan ook zeer aangrijpend.”

Ook de JPRM maakte een diepe indruk op de gemeenteleden: “Zij ondersteunen met onder meer scholingsprojecten diverse dorpen in de binnenlanden, waar christenen en moslims samenleven. We bezochten een paar van deze dorpen en zagen gigantisch grote verschillen. In de dorpjes waar een waterpomp was, konden de mensen zich aardig redden en zagen ze er vrolijk en goed gekleed uit. Maar er waren ook dorpjes waar geen waterpomp was en de mensen onder vieze omstandigheden moesten leven. We kwamen in het kader van de Christen Education en hadden duidelijk gemaakt dat we geen zak geld bij ons hadden, maar we hebben met ons negenen besloten om voet aan wal te krijgen om geld te generen voor de realisatie van drie waterpompen.”

Schaamte

In ieder dorp kreeg de delegatie een officiële ontvangst, wat de Nederlanders af en toe een brok in de keel gaf. Mosselman: “We zaten daar soms met plaatsvervangende schaamte: zij waren zo blij en voerden een krijgsdans uit, terwijl wij op negen plastic stoeltjes zaten onder een grote boom. Als je zag hoe blij ze reageerden dat wij er waren, dan vraag ik me af: waarom is dat nou? Ik kan namelijk helemaal niet zoveel. Het was een heel bijzondere ervaring dat je in twee dagen zo’n vriendschap met die mensen kon sluiten.”

De groep bezocht ook een alfabetiseringsschool voor vrouwen tussen 18 en 40 jaar en een bijbelschool voor studenten Theologie. Van der Plas: “We waren hier in het kader van Christen Education en we hebben naar de mensen geluisterd, waardoor we hun problemen konden herkennen. Onderhuids voel je toch dat er behoefte is aan materiele hulp.”

Visums

Wat zijn de vervolgstappen? Van der Plas: “Eerst werken we aan het maken van een powerpointpresentatie en een film voor de gemeenten, want zij hebben recht op onze verhalen. Direct na de zomervakantie gaan we de komst voorbereiden van een aantal mensen die we in Nigeria hebben ontmoet. Zeker waar het gaat om het verkrijgen van visums hebben we hier wel anderhalf jaar voor nodig. Ook willen we geld inzamelen voor drie waterpompen in de dorpjes die we bezocht hebben. Wellicht ga ik dan weer terug om hieraan mee te helpen.”

Mosselman: “Ik zou ook dolgraag weer terug gaan en mijn hartenwens is dat we niet alleen die waterputten, maar ook veel medicijnen voor het ziekenhuis kunnen realiseren. Er heerst in dat land zoveel corruptie dat de medicijnen de mensen die het nodig hebben, gewoon niet bereiken.” Het laatste woord is aan Van der Plas: “Ik ben teruggekomen op ons eigen Nederland, want hier hebben we God verlaten en ik ben met deze wetenschap ’s nachts met tranen in de ogen wakker geworden. Ik bid om een reveil te hebben, anders krijgen we een land dat geen Christelijke natie meer is.”