Snoezelruimtes stimuleren zintuigen
Raymond overleed in 1987 op tienjarige leeftijd aan de ziekte van Hunter. In zijn laatste levensfase, waar hij in een verzorgingsinstelling woonde, genoten de ouders intens van de stille momenten die ze met hem kon doorbrengen, waarbij er geen prikkels van buiten kwamen. “Indertijd bestond het woord ‘snoezelen’ nog niet, maar het verwijderen van externe prikkels staat bij dit begrip centraal. Het snoezelen leert kinderen met een beperking, zoals autisten, de geneugten van het aanraken. Juist door die aanraking kan het contact met de familie verbeterd worden. In de snoezelruimtes worden zintuigen gestimuleerd.”
Dat gaat op een professionele en mensgerichte aanpak, zo laat Wim van Exel weten: “Een snoezelruimte is geschikt voor mensen die volkomen doof en/of blind, autistisch of dement zijn. We nemen heel goed door wat de voorkeuren van de gebruikers zijn, wat er in het verleden is gebeurd, hun favoriete muziek, wat ze eten en drinken. In de snoezelruimtes stimuleren we hun zintuigen door een combinatie van onder meer een waterbed, muziektrillingen, lichteffecten en geuren (van de zee, sigaren of het land). Hiermee halen we alles uit de kast om de betreffende persoon tot rust te laten komen.”
Missie
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home