Idealiste Haroun wil binnen twee jaar kinderhospice opzetten

TEYLINGEN – ‘Binnen twee jaar wil ik een kinderhospice gerealiseerd hebben’. Aan ambitie ontbreekt het Marijke Haroun (44) niet. Ze is gespecialiseerd verpleegkundige van beroep en heeft in de loop der jaren als onder meer IC-verpleegkundige heel wat babies en kinderen helpen verzorgen. En een aantal hiervan zien sterven.

Twee jaar geleden kwam Haroun op het idee om een Kinderhospice op te richten in Teylingen: een voor de Duin- en Bollenstreek uniek idee. Een kinderhospice is een huis waar ernstig zieke kinderen/jongeren van 0 tot en met 18 jaar, vaak met complexe zorgvragen, (tijdelijk) kunnen wonen of logeren. Hun ouders en andere gezinsleden kunnen daar soms ook overnachten. Wat Haroun betreft gaat het zeker niet alleen om terminale gevallen: ‘Er komen hooguit twee bedden voor intensieve zorg: 1 voor calamiteiten en 1 voor een intensive care-bed. Daarnaast is het een locatie waar nog tien andere kinderen kunnen logeren. Dat kunnen kinderen zijn met een sociale indicatie, of jongeren die tijdelijk uit huis geplaatst zijn danwel in de huidige maatschappij onder moeilijke omstandigheden functioneren. Bij deze kinderen is de lichamelijke danwel geestelijke verzorging soms heel zwaar voor de ouders. Met een kinderhospice, waarbij bekwaam personeel zorg draagt voor het welzijn van alle kinderen, kunnen ouders af en toe ontspannen en even een break hebben.’

Haroun wil het komende jaar een stichting opzetten en zal op zoek gaan naar sponsors. Ook is ze onlangs naar de gemeente Teylingen gestapt met haar idee. Het opzetten van een kinderhospice heeft grote financiële consequenties en ze wilde zien of het bestuur haar initiatief wil ondersteunen. Het gesprek zelf verliep positief, maar een geldbedrag is niet toegezegd: Haroun ziet het resultaat als een steun in de rug: ‘Ik ga mijn ideeën verder en goed uitwerken voordat ik nogmaals met de gemeente ga praten. Zo wil ik het kinderhospice combineren met een kinderboerderij en bijvoorbeeld een klein restaurantje, waar mensen met een verstandelijke beperking het beheer over hebben.’

Stellig zegt ze: ‘Binnen twee jaar wil ik een kinderhospice gerealiseerd hebben, waar zorg wordt geleverd in een huiselijke sfeer en ouders kunnen participeren om bij hun kind te kunnen zijn, maar ook ontlast kunnen worden. Ik heb zelf niet de financiële middelen om het op poten te zetten, maar zal allerlei organisaties benaderen om me met raad en daad te steunen. Het Hospice in Sassenheim is een van de eerste instanties waar ik me op zal richten. Uiteindelijk wil ik bereiken dat de meest kwetsbaren in onze samenleving de liefde en zorg krijgen die ze nodig hebben. Noem me een idealist en een perfectionist, maar dit is wat ik wil.’