“De leerlingen maken steeds kleine sprongetjes”

Speciaal onderwijs met een bijzondere aanpak

KATWIJK – “We zijn gewend om onderwijs te geven dat zo dicht mogelijk bij de werkelijkheid staat en meer inhoudt dan de kinderen eigenlijk aankunnen. Bij ons maken ze geen vogelhuisje, maar een boot. Dit zorgt ervoor dat ze trots zijn op het resultaat en krijgen ze verankerde concepten in het hooft. Het eindproduct geeft een Wauw!-effect bij onze leerlingen.” Directeur F.R.T. van Efferink laat weten dat de door de leerlingen van Praktijkschool De Rijn geheel past in het leerconcept waarmee zijn school zich onderscheidt van ander praktijkonderwijs.

Door Joep Derksen

Van Efferink laat weten: “Enerzijds geven we heel traditioneel onderwijs als Nederlands en Wiskunde, maar daarnaast besteden we een deel van de tijd aan projecten die een relatie hebben tot de werkelijkheid. Onze leerlingen hebben leerproblemen gehad op de basisschool en wij proberen hun competenties zoveel mogelijk uit te bouwen. Deze boot bijvoorbeeld is na drie schooljaren bijna af en om hem naar buiten te halen zal een aannemer vanaf 11 mei een stuk uit de muur van de school halen. Het is enigszins vervelend dat de pui eruit moet, maar als je groot onderwijs geeft kan zoiets gebeuren. Straks krijgen we de vraag hoe we de boot bij het water krijgen. Daarvoor komt een kraan van de bouwonderneming en we willen dat hij de boot over de school heen gaat hijsen. Dat past in ons leerconcept: we kiezen in principe voor de moeilijkste weg.”

Bijna alle leerlingen van de school hebben meegewerkt aan de boot en enkele van hen, Sjaak, Mike, Kees, Jesse en Willyanne kijken vol trots naar het eindresultaat. “We begonnen met een groot bouwpakket aan hout: dat moesten we schuren, zagen en in elkaar zetten. Je leert hier veel van: nu weten we hoe een boot in elkaar gezet wordt. Wauw: dit hebben we toch maar met z’n allen bereikt!”

Kennis

De boot, genaamd De Baron, is opgezet onder supervisie van onder meer docent Lizeth Schutte (54) en assistent-praktijkdocent hout Henk van den Eshof (58). Deze laatste vertelt: “We willen de leerlingen niet alleen zomaar bezig houden, maar ook leren rekenen door het meten en gebruiken van bijvoorbeeld mallen. Doordat ze leuke werkstukken maken, willen ze ook kennis opdoen. Ze zien mooie dingen en worden getriggerd dat ze zoiets willen maken. Uiteindelijk worden deze kinderen van grote waarde voor de bouwsector en gewaardeerde krachten in alle sectoren. Onze school gaat meer richting een technische school dan een standaard Mbo-opleiding.”

Gepassioneerd vervolgt Van den Eshof: “Een praktijkschool is niet het einde van de wereld, maar het begin van je carrière. Door omstandigheden hebben deze kinderen een leerachterstand, maar ze zijn zeker niet dom. Met geduld en goed uitleggen komen hun kwaliteiten vanzelf boven.” Schutte vult aan: “Voor het vak Techniek help ik de kinderen om samen uit te vinden wat en hoe iets gemaakt wordt. Om hier goed te kunnen opereren moet je heel, heel flexibel zijn. De kinderen zijn best wel speciaal, met allerlei variaties. De ene keer hebben ze veel zin om wat te doen, de andere keer hebben ze driftbuien. Soms hebben ze geen zin om vieze handen te krijgen en dan moet je fantasievol zijn om ze toch bezig te laten zijn.”

Moe

Soms ben je aan het eind van de dag erg moe, maar het is altijd leuk hier te werken. Deze categorie kinderen ligt me veel beter dan waar ik vroeger werkte. Op de middelbare school heb je één einddoel voor 200 leerlingen. Hier heb je 200 einddoelen. Fysiek is het werk misschien een beetje zwaarder, maar mentaal krijg je de ene na de andere oppepper. De leerlingen maken steeds kleine sprongetjes en dat is meer waard dan een 10 voor een proefwerk. De band met de kinderen is op deze school heel persoonlijk: echt 1 op 1. Je krijgt de leerlingen pas zo ver om iets te doen als ze besluiten dat ze het voor jou willen doen. Pas daarna merken ze dat ze zelf ook wat aan hun werkzaamheden hebben.”