Geen plaats in nieuwe Agnes voor bewoners met een duidelijke zorgvraag

VOORHOUT – De Agnes-bewoners die in de locaties aan de Ravellaan en Boekenburglaan tijdelijk zijn ondergebracht, ontvingen vorige week een brief van mevrouw Y. Broers, directeur Intramurale Dienstverlening van ActiVite. Hierin staat geschreven dat bewoners die een duidelijke zorgvraag hebben beter niet naar de Herenstaete kunnen terugverhuizen. Voor hen zou het beter zijn te proberen om te wonen op de ActiVite-locaties aan de Ravellaan of Park Overbosch.

Broers liet onder meer weten: ‘Bewoners met een psychogeriatrische aandoening die nu aan de Boekenburglaan wonen, verhuizen in oktober of november naar de nieuwe Agnes. Bewoners die zelfstandig kunnen en willen gaan wonen, kunnen verhuizen naar een zelfstandig appartement in de nieuwe Agnes. In de nieuwe Agnes is echter geen restaurant of recreatieruimte. Bewoners die weer zelfstandig willen gaan wonen en een dergelijke voorziening wenselijk achten, kunnen ervoor kiezen in Park Overbosch te gaan wonen. Wij adviseren bewoners die een duidelijke zorgvraag hebben om in het woonservicecentrum aan de Ravellaan te blijven. Of, indien ze nu aan de Boekenburglaan wonen, naar de Ravellaan te verhuizen.’

Nu blijkt onder meer dat er geen restaurant of recreatieruimte is. Ook is de ruimte die bedoeld was als Grand Café niet van binnenuit te bereiken. Dit betekent dat de bewoners door weer en wind altijd buitenom moeten om te eten. Broers: ‘Dit is in eerste instantie voor de bewoners niet acceptabel, maar ook is het financieel-technisch een te groot risico voor ActiVite.’

Een van de bewoners stelde tijdens een speciale informatiebijeenkomst op maandag 20 juli de terechte vraag: ‘Er is altijd gezegd dat het nieuwe gebouw een zorgcomplex zou worden. Hoe kan er dan geen rekening gehouden zijn met de diverse voorzieningen?’ Het antwoord: ‘Dat verbaasde ons ook. Het werd ActiVite, direct na de fusie op 1 januari 2008, duidelijk dat het geen zorgcomplex kon worden. Men heeft destijds andere keuzes gemaakt, namelijk het scheiden van wonen en zorg, en het realiseren van een kleinschalige woonvoorziening met 22 woningen voor dementerenden.’

De hoop van de vele 80- en 90-plussers die in 2006 moesten verhuizen, zodat ze enkele jaren later een betere woonvoorziening zouden terugkrijgen, blijkt dus een utopie. In tegenstelling tot wat het merendeel van de bewoners van de Boekenburglaan en de Ravellaan jarenlang is voorgespiegeld, wordt de nieuwe Agnes toch geen zorgcomplex, waar ze allen gebruik hadden kunnen maken van 24-uurs zorg en verpleging.