“Ik houd helemaal niet van geraniums!”
SASSENHEIM – “Als je geen stilte om je heen wilt hebben, moet je zelf de weg zoeken om het naar je zin te maken.” In de Week tegen de Eenzaamheid (vrijdag 24 september tot vrijdag 1 oktober) wordt stil gestaan bij de honderdduizenden ouderen en jongeren die ongewild een solitair bestaan leven. De Stichting Welzijn Teylingen heeft anderhalf jaar geleden het project “2 tegen 1zaamheid” opgezet, waarbij vrijwilligers ouderen bezoeken die geen uitgebreid sociaal netwerk hebben. “Ik voel me helemaal niet eenzaam.”
Tijdens haar werkzame leven in de horeca had Nel van Staveren (77) altijd mensen om zich heen. Tegelijkertijd was ze getrouwd en zorgde ze ervoor dat haar kinderen goed opgevoed werden. De jaren verstrijken echter; de pensioengerechtigde leeftijd breekt aan en de kinderen bewandelen hun eigen levenspad. Enkele jaren na het overlijden van haar man kwam Van Staveren anderhalf jaar geleden lelijk ten val. Vele weken kwam ze haar deur niet uit; om 18:00 uur gingen de gordijnen dicht en kroop ze haar bed in. Dit zag een van haar dochters met grote onrust aan en zij schakelde Welzijn Teylingen in om te kijken of het regelmatige bezoek van een vrijwilliger weer wat vreugde in het leven van Van Staveren zou kunnen brengen.
Deze stap pakte heel goed uit. Meggy van den Broek (66) bezocht Van Staveren iedere week en het klikte direct. Nu noemen ze elkaar vriendinnen en blijven ze elkaar opzoeken. Van Staveren laat weten: “Wat is eenzaamheid? Ik voel me helemaal niet eenzaam, maar het is stil in huis omdat je alleen bent. Ze zeggen dat ik achter de geraniums zit, maar dat is niet zo. Ik houd helemaal niet van geraniums: je moet ze de hele dag plukken en in de zon verdrogen ze weer.” Ze vervolgt: “Vroeger zat mijn huis altijd vol en in de horeca was ik eeuwig met mensen bezig. Dat gaat er met de jaren ook af. Vijftien jaar geleden overleed mijn man plotseling en ik mis ‘m nog elke dag. Ook omdat er nog zoveel klusjes in het huis gedaan moeten worden.”
Vriendin
Van den Broek meldde zich anderhalf jaar gelden aan als vrijwilliger voor 2 tegen 1zaamheid. Hoewel ze vrijwilliger is, hadden de wekelijkse ontmoetingen met Van Staveren ook een louterende werking. Na haar scheiding verhuisde Van den Broek van Noordwijk naar Sassenheim. “Ik kende niemand en was heel erg alleen. Ik dacht bij mezelf: ‘Als ik een ander kan helpen, ben ik zelf ook niet meer alleen.’ Nu heb ik er een vriendin bij gekregen. Nu besef ik dat je er zelf op uit moet om het naar je zin te hebben en durven vragen of je naar iemand toe kunt gaan. Ik voelde me heel onzeker, maar nu weet ik van mezelf dat ik een bruikbaar mens ben. Vanaf het moment dat ik tegen mezelf zei dat ik me niet moest vastklampen aan het verleden, is het steeds beter gegaan. Nu ontmoet ik veel leuke mensen en heb het hartstikke druk.”
Blikken van verstandhouding vliegen over en weer tussen de twee pensioengerechtigde dames. Van Staveren: “De eerste keer dat Meggy hier kwam, was het net of we elkaar al heel lang kenden; het klikte meteen. We houden allebei van shoppen en werden vrij snel vriendinnen. Door 2 tegen 1zaamheid is het voor mij gezelliger geworden. Je hebt iemand in je leven en ik hoef mijn dochter niet meer te belasten. Ik vond het zo stil in huis, maar ik wilde ook niet de hele dag bij mijn dochter zitten. Dat hoeft nu niet meer, want ik heb Meggy.”
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home