Turfrace op het randje
Het startschot van de turfrace viel in Warmond vroeg in de ochtend van vrijdag 24 september, waarna de deelnemers de honderd kilometer naar Vinkeveen en terug verspreid over drie dagen al zeilend, bomend of jagend aflegden. Vroeg in de zondagmiddag kwamen de teams weer terug in Warmond, onder het keurende oog van de wedstrijdleiders. Kortekaas oordeelde: ‘Het is goed gegaan; dit jaar was het een echte turfrace. Soms was er geen wind, dan weer veel wind en vervolgens was er wind tegen. Vandaag hadden we een lekker Noord-Oostwindje; alle ingrediënten voor een turfrace zijn de revue gepasseerd.’
De grootste problemen voor de deelnemers ontstonden op het moment dat zij in Vinkeveen aan lage wal lagen. Zij dienden vervolgens te vertrekken met een windkracht 6 tot 7 en een hoge golfslag. Op dat moment onderscheidden de Jannen zich van de Jantjes; voor enkele deelnemers was het heel lastig om weg te komen. Het kwam de sfeer uiteindelijk alleen maar ten goede, dat laat deelnemer Bas van Schelven van het vrachtschip ‘Jan Krul’ weten: ‘In een team moet je goed op elkaar ingespeeld zijn en samen lol kunnen hebben. Een paar mensen kunnen alleen jagen als ze geïrriteerd zijn. Dus jennen we elkaar, door opmerkingen te maken over hun ex-vriendinnetjes.’
Bij aankomst puft Folkert Holzmann nog even na: ‘De turfrace was lastiger dan vorig jaar; er was veel meer wind. We hadden ook pech en daarna raakte een lijn vast in de schroef. Ik was de gelukkige die het water in moest om al zwemmend die lijn uit de schroef te halen.’ Terugkijkend op de turfrace van 2010 oordelen de wedstrijdleiders dat zes wedstrijdschepen het ‘absolute minimum’ is om de turfrace te laten doorgaan. De deelname van zes scoutingschepen deed hier niet aan af. ‘Bij minder deelnemers was de turfrace niet doorgegaan. Maar volgend jaar gaat het zeker weer lukken!’
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home