Het juryrapport voor Dolf Kistemaker, winnaar van de prijs: 'Politicus van het Jaar 2010'

Lisse – Politicus van het jaar 2010

De jury van de Politicus van het jaar 2010-verkiezing heeft het dit jaar niet makkelijk gehad. Een nieuwe gemeenteraad sinds maart 2010. Iedereen moet nog een beetje wennen. Althans dat hopen we.

Nu is de politiek voor de politici zelf tegenwoordig ook niet eenvoudig. De toon wordt van oudsher gezet in Den Haag en daar stel je tegenwoordig niks meer voor zonder strafblad, borreltje teveel of tenminste een frauduleuze onderneming. Leuk gezelschapsspel voor politici en journalisten; maar de kiezer heeft er helemaal niks aan. Want de bezuinigingen gaan niet weg en de politici en journalisten ook niet.

Spelverruwing die zich in Lisse niet voordoet zult u misschien zeggen. Dat zou mooi zijn. Maar waarom moest dan hier binnen een paar maanden in het openbaar moord en brand worden geschreeuwd over het wachtgeld van twee oud-wethouders. Tien, twintig jaar geleden mocht niemand er wat over zeggen; nu zijn we pas tevreden als iedereen zijn mening ergens heeft teruggehoord of gelezen.

Op een of andere manier lijkt de fractiediscipline dit jaar een soort collectief blok aan het been. Raadsleden van de coalitiepartijen VVD, D66 en Nieuw Lisse willen niet afzonderlijk reageren op een simpele vraag over gemeentelijke fusie. “Wij hebben allemaal het verkiezingsprogramma onderschreven en na de coalitieonderhandelingen óók het coalitieprogramma”, laten de fractievoorzitters namens hun zwijgende fractieleden weten.

Als dat de nieuwe mores is, zou je dan nog wel naar de raadszaal komen?
Dit jaar kwam de persjury bij toeval in contact met een burger die wat wilde weten over dakgroen. Daarom had hij even een mailtje geschreven aan alle wethouders en raadsleden. Er kwam taal noch teken van één wethouder en negen raadsleden. Maar van tien raadsleden en twee wethouders kreeg hij keurig antwoord. Soms alleen om uit te leggen dat we aan ’t bezuinigen zijn, maar soms ook inhoudelijk belangstellend. Twee raadsleden gingen er echt iets mee doen en één fractie nodigde de burger zelfs uit om één en ander in de fractievergadering te komen toelichten. Democratie in optima forma, denken we.

De pers heeft dit jaar met belangstelling geluisterd naar onder andere Marius Nieuwenhuis, Jaap Schuijt, Dolf Kistemaker, Bert Verdoes – die komt er wel – natuurlijk Cees Verburg en –toch ook – Bert van Santen. In deze top zes mist u veel leden van de coalitiepartijen. Dat is juist, want die lijken zichzelf als zwijgende meerderheid te beschouwen. Er valt wel erg vaak te beluisteren dat het een of ander al in het coalitieprogramma staat en Cees vindt het dan ook nog eens ‘ongepast’ om er toch wat over te zeggen; dat weten wij als geen ander. Het kan zijn dat het besluitvormingproces tegenwoordig via Twitter gaat, of erger nog per e-mail. Dan blijft het voor de pers en de burger duister, totdat iemand ook de website Lisse-leaks begint, waar we ons nu al op verheugen.

Het is goed om te weten dat de prijs voor de Politicus van het Jaar - een bronzen penning van de beeldend kunstenaars Frans en Truus van der Veld - is vernoemd naar de journaliste Ine Elzinga, raadsverslaggeefster van het Witte Weekblad; veel te vroeg overleden in april 2006. Ine was voor ons een voorbeeld op het gebied van collegialiteit en integriteit.

De achterzijde van de penning heeft de vorm van een labyrint. ‘Van bovenaf gezien is het labyrint een politieke arena. Opgejaagd door politieke vrienden en vijanden, is de politicus een bron van bewondering en/of vermaak’, aldus de makers van de penning, Frans en Truus van der Veld.

Voorafgaand aan een verkiezingsjaar werd de prijs niet uitgereikt. De winnaars waren achtereenvolgens: Cees Verburg (2003), Hans de Jong (2004), Bas Brekelmans (2006), Joke Vermeulen (2007) en nog een keer Cees Verburg (2008).

De politicus van het jaar 2010 is Dolf Kistemaker.

Over Dolf zei de jury in 2006 al: “Dolf Kistemaker is onmiskenbaar een specialist. Wat hij zegt snijdt hout”. In 2010 voegen we daaraan toe: Als fractievoorzitter toont hij zich nu een echte generalist, duidelijk verlost van de knellende band met een wethouder in het college. Dolf deelt op een prettige toon zijn kennis over ruimtelijke ordening met de gemeenteraad. Hij draagt iets wezenlijks bij aan menige discussie en dat bleek eigenlijk al direct tijdens de behandeling van het coalitieakkoord in de gemeenteraad.

‘Wat opvalt, is de magere financiële paragraaf en het symbolische, maar dure liberale bedankje aan haar kiezers in de vorm van een beperktere verhoging van de OZB. U gaat voor een gezond en solide financieel beleid? Waar blijkt dat dan uit?’, aldus Kistemaker.

Kistemakers eigen bijdrage aan de politieke spelverruwing – namelijk de kwalificatie ‘kulverhaal’ in de richting van collega-politicus van het jaar Bas Brekelmans – vergeven wij hem van harte, want zijn kritiek op de tussentijdse rapportage van het college sneed hout. Dat vond de wethouder uiteindelijk zelf ook. Dolf is geen held op sokken, weten we onder andere sinds de raadsvergadering van 23 juni, waar hij elegant sokloos in de Gaastraschoenen binnenwandelde. En zo ziet u maar weer: de pers ziet alles!

De jury bestond dit jaar uit de raadsverslaggevers van De Lisser en het Witte Weekblad, aangevuld met twee burgers met een bovengemiddelde belangstelling voor pers en politiek.

3 januari 2011,
Arie in ’t Veld
Joep Derksen
Irene Weterman
Ed Olivier