Geen angst voor bangalijstjes

LISSE – Het ‘trending topic’ van de afgelopen week was zonder meer: ‘bangalijstje’. Een overzicht van jonge meisjes die nogal licht van zeden zou zijn. Zo’n, vaak digitale, lijst met namen wordt onder scholieren verspreid. Het is de moderne versie van wat vroeger op de deurtjes van de schooltoiletten werd geschreven. Maar daarom niet minder kwalijk. De MVO-Lucia is gevraagd om te reageren op het fenomeen Bangalijstjes en of het bij hen voorkomt. Locatiedirecteur Frank Out geeft tekst en uitleg.

‘Gelukkig is er bij onze op school geen sprake van bangalijstjes, we hebben er ook in het verleden nog nooit één onderschept. Leerlingen die een dergelijke lijst zouden maken of rond sturen kunnen rekenen op een forse maatregel, we zouden dit beschouwen als een ernstige vorm van pestgedrag.’

Op de MVO-Lucia wordt pestgedrag direct aangepakt, waarbij de school oog heeft voor beide partijen. ‘Het slachtoffer nemen we in bescherming, de dader willen we laten reflecteren op zijn of haar gedrag.’ Over het onderwerp seksualiteit stelt Out: ‘Dit krijgt op onze school, met name in de onderbouw, ruime aandacht. Binnen het leergebied Natuur & Zorg (een samenvoeging van biologie en verzorging) wordt uitgebreid gesproken over zaken als voorbehoedmiddelen, soa’s, je grenzen aan kunnen geven, homoseksualiteit enzovoort. Hierbij maken we ook gebruik van gastlessen van onder meer het COC.’

Voor de leerlingen in leerjaar 3 organiseert de school een theatervoorstelling over diverse aspecten van seksueel gedrag. Hierin worden belangrijke vragen gesteld en beantwoord, zoals: Zien jongeren de vrouwen alleen nog maar als lustobject? Zijn seksueel getinte videoclips van invloed op het zelfbeeld van meisjes? Weten jongeren nog wel waar hun grenzen liggen?

Out: ‘Deze voorstelling wordt gespeeld voor en door jongeren en gaat over seksuele vorming. Na de voorstelling in de klas vindt een nabespreking plaats waarin de verschillende thema’s (liefde, seksualiteit, grenzen stellen, loverboys en de invloed van muziek- en beeldcultuur) inzichtelijk en bespreekbaar worden gemaakt. Voor de docenten is lesmateriaal ontwikkeld waarmee de voorstelling voorbereid en uitgediept kan worden. Dit materiaal wordt voor de mentor gekopieerd en in het postvak gedaan. De mentor kan met zijn of haar klas de voorstelling voor- of nabespreken. Het project is bijzonder succesvol gebleken en de voorstelling levert belangrijke gespreksstof op.’