Wie is toch het raadslid Taetske Visser – Danser?

NOORDWIJK – Haar wieg stond in de thuisbasis van Flipje; Tiel. Ze leefde eenderde van haar leven in het buitenland. In die jaren stelde ze veel van haar vrije tijd beschikbaar voor het vrijwilligerswerk; variërend van bibliotheken tot scholen en weeshuizen. Ondertussen woont ze alweer acht jaar in Noordwijk en mag ze zich gemeenteraadslid noemen. Het is dus de hoogste tijd om ons af te vragen: ‘Wie is toch het raadslid Taetske Visser – Danser (PUUR NOORDWIJK)?

Nog altijd spreekt ze vol passie over haar geboortedorp: ‘Tiel lijkt heel veel op Noordwijk. Het is een forensendorp met prachtige uitgestrekte landerijen. Hier kijken de mensen uit naar het bloeien van de bollen en daar genieten de inwoners van het uitlopen van de kersenbloesems.’ Visser (53) had een fijne jeugd met veel vriendinnen die net als zij sportief actief waren. Als midvoor scoorde Visser op het hockeyveld veel doelpunten, maar voor haar was de derde helft net zo belangrijk als de sportieve prestaties. In die jaren werd al duidelijk dat ze een ‘klik’ had met organiseren. ‘Ik vind het fijn om me actief in te zetten voor iets dat deel uitmaakt van mijn leven. Ik was aanvoerster van het hockeyteam, klassenvertegenwoordigster en later werd ik ondermeer lid van de ouderraad en medezeggenschapsraad van het Rijnlands Lyceum Oegstgeest.

Op haar 27ste trouwde ze met Ate, die voor zijn werk in het buitenland woonde. Dat betekende dat ook Visser de daaropvolgende achttien jaar in Engeland, Nigeria en China nieuwe levens opbouwde. Het besluit om lid te worden van een golfclub was in die tijd een heel goede stap. ‘Mijn man had de sociale contacten via zijn werk, maar als vrouw van een expat ben jij degene die het thuisfront organiseert. Ik moest mijn best doen om mensen te leren kennen. Op de golfclub werd ik goed opgevangen door dames die deze situatie herkenden.’

Ze genoot intens van haar jaren in het buitenland. In Nigeria zette ze zich in om de plaatselijke bibliotheek te reorganiseren en was ze een van de drijvende krachten in een weeshuis. Ze blikt terug op haar tijd in Beijing: ‘Je loopt over de muur en beseft dat die ooit door mensenhanden is aangelegd. Daarna loop je op het historische Ti’an men plein tussen de reclameborden van Coca-Cola en McDonalds.’

Acht jaar geleden kwam ze met haar gezin in Noordwijk wonen. ‘Voor mij was dat geen cultuurschok, al hebben de kinderen het er moeilijk mee gehad. In Nederland zijn de mensen namelijk veel directer.’ Nadat Visser zich in een onbewaakt ogenblik had laten ontvallen dat ze het wel leuk vond om mee te maken wat zich op het gemeentehuis afspeelde, werd ze benaderd om te helpen om PUUR NOORDWIJK op te richten. Dat leek haar wel wat: ‘Het was voor mij een logische volgende stap; het grote mensenwerk. Ik vind het fijn om daar deel van uit te maken.’

Iedere dag geniet Visser ervan dat ze buiten kan zijn: op de golfclub of met haar hond Tako in de duinen. ‘Hij volgt nu een puppycursus, maar in feite moet ik leren om consequent te zijn; dan volgt Tako mij wel. Hij vindt het leuk, want zo ben ik onderdeel en de baas van de roedel.’