Wie is toch het raadslid Aldert Barnhoorn?

NOORDWIJK –Zijn ouders hadden een visie dat hij de manege Barnhoeve zou overnemen, maar hij droomde van verre oorden. Hij reisde over vijf continenten, maar maakt na terugkeer van Schiphol altijd als eerste een wandeling over de boulevard. Als jonge man startte hij samen met een zakenpartner een media- en handelsadviesbedrijf in Koeweit. Tot hij in 1991 verdreven werd door Saddam Hussein. Ondertussen is hij al acht jaar actief in de lokale politiek; eerst voor Noordwijk Totaal, maar tegenwoordig voor het CDA. Het is dus de hoogste tijd om ons af te vragen: ‘Wie is toch het raadslid Aldert Barnhoorn (CDA)?’

Barnhoorn (60) stamt af van voorouders die al vele honderden jaren in Noordwijk wonen. In zijn jeugd deed hij niets liever dan met zijn broer op het strand ravotten; aangezien de manege vlak bij de zee lag, had Barnhoorn de grootste zandbak van Nederland in zijn achtertuin. Maar zo jong als hij was; ook toen al toonde hij zijn ondernemersgeest, die hem later zo succesvol maakte. Hij vertelt: ‘Ik startte op m’n 20^ste mijn eigen koffieruimte binnen de manege, om de gasten te ontvangen. Zo hoefden ze niet buiten in de kou en regen te wachten. Bovendien bracht deze koffieruimte een extra stukje sfeer.’

Vanaf jonge leeftijd was Barnhoorn voorbestemd om de manege van zijn ouders over te nemen. ‘Maar ik was niet 100% gemotiveerd, omdat ik dan aan de manege verbonden zou zijn. Ik had een avontuurlijke geest en wilde verre reizen maken en vreemde landen zien.’ Hij ging op de bonnefooi naar een exportbeurs in Utrecht, waar hij in gesprek kwam met een directeur die Delftsblauw in massaproductie maakte en die nieuwe exportlanden wilde veroveren. Barnhoorn’s eerste reis was naar Amerika, waar hij zes weken lang bleef om de Delftsblauwe molentjes en poppetjes in de winkels te krijgen.

In 1981 kreeg hij de mogelijkheid om een bedrijf op te zetten in Koeweit. Dat bedrijf hield zich bezig met het organiseren van beurzen, contacten leggen en het uitgeven van het magazine ‘Middle East Business International’. Het daaropvolgende decennium woonde hij zeven maanden per jaar in Koeweit en bezocht in die tijd alle Arabische landen. Barnhoorn dankt het aan zijn dochter Nathalie dat hij meer tijd met zijn gezin ging doorbrengen. ‘Toen ze vier jaar was, kwam ik na een lange reis op Schiphol aan, maar Nathalie herkende me niet. Ze kroop weg achter de rug van haar moeder. Dat deed pijn; daarna heb ik nooit meer lange reizen gemaakt.’

Alles verliep soepel, totdat het leger van Saddam Hussein in 1991 Koeweit binnenviel. ‘Ik moest met een auto urenlang door de woestijn rijden om bij de grens met Saoudi Arabië te komen. Ik was in één dag mijn hele bedrijf kwijt, maar je denkt op zo’n moment niet na en doet alles op adrenaline.’ Tegenwoordig reist Barnhoorn nog altijd regelmatig ‘en ik hoop dat nog lang te blijven doen.’ Ook besteedt hij nog veel tijd aan de lokale politiek. ‘Als je in Noordwijk politiek bedrijft, is het een kwestie van mensen, niet van kleur. Alle politici zijn goedwillende amateurs, maar ze hebben wel het beste voor met het dorp.’