Wie is toch het raadslid Marie-Alin Alkemade?

‘Ik heb het liefst een beschermend coconnetje om me heen’

NOORDWIJK – Ze is al tientallen jaren een van de meest bekende vrijwilligsters van de SJC, keerde na een jaar in Sassenheim vanwege heimwee terug naar Noordwijk en vocht een strijd op leven en dood met een maagtumor. Sinds enkele maanden zit ze in de gemeenteraad om Els van Egmond te vervangen, die haar raadswerk vanwege haar zwangerschap tijdelijk heeft neergelegd. Het is dus de hoogste tijd om ons af te vragen: ‘Wie is toch het raadslid Marie-Alin Alkemade (CDA)?’

De 52-jarige is een echte Noordwijkse en haar vrolijke aard die ze had als kind is altijd bij haar gebleven. Al van jongs af wist ze dat ze voorbestemd was om mensen te helpen en te verzorgen. ‘Ik wilde de verpleging in; het paste bij mij om het de mensen naar de zin te maken, zodat ze zich vertrouwd voelen in een veilige omgeving.’ Alkemade volgde de vooropleiding Ziekenverzorging in de Bernardus (Sassenheim) en zat daar een jaar intern. ‘Ik kon er niet wennen en wilde zo snel mogelijk terug naar Noordwijk. Het zijn toch andere mensen in Sassenheim en ik miste het om me thuis te voelen.’

Bij Sancta Maria volgde ze de opleiding Psychiatrie, maar in de zorg veranderde de mentaliteit. De nadruk kwam steeds meer te liggen op het medische en minder op de persoonlijke zorg van de mensen. Alkemade ontmoette een bollenjongen, trouwde met hem en besloot om haar zorgkwaliteiten volledig in te zetten voor haar eigen kinderen. Ze lacht: ‘Ik werd dus thuismam. Ik vind het belangrijk om een beschermend coconnetje om me heen te hebben, waarin ik me kan ontplooien.’ Wat is Alkemade’s favoriete dier? Ze wijst op een foto: ‘Elf jaar heb ik m’n hondje Tim gehad; hij overleed begin dit jaar. In april en mei zorgde ik acht weken lang voor een paplammetje, dat de naam Pim had gekregen. Hij lag in de woonkamer televisie te kijken en als ik hem nu bezoek, is het net of hij “Mam!” roept: “Ma-a-a-a-m”!’

Het leven ging echter niet altijd over rozen: ‘Mijn jongste zoon had op z’n vijfde een ernstig auto-ongeluk en de dokters dachten dat hij het niet zou halen. Ik besefte dat ik de dingen beter moet waarderen, want zo gewoon is alles niet.’ Zes jaar geleden nam Alkemade in gewicht toe en het vermoeden bestond dat ze zwanger was. ‘Maar dat kon helemaal niet, want ik was al in de overgang.’ Bij een controle bleek, dat Alkemade een grote tumor aan haar baarmoeder had. ‘We noemden ‘m E.T. Ik wist niet of ik dit zou overleven en heb verteld wat ik op mijn begrafenis wilde hebben. Ik vertelde de kinderen wat ik hen toewenste, maar bleef vechten.’ Na twee weken kreeg ze het nieuws dat de hele tumor uit haar lichaam was en dat er geen uitzaaiingen waren. De emoties in die periode bereikten hoge pieken. ‘Die twee weken gun ik niemand.’

Alkemade was inmiddels benaderd door fractievoorzitter Jan de Ridder met de vraag of zij actief wilde worden in de politiek. ‘Ik ging een half jaar op proef als commissielid, maar vond het zo leuk dat ik ben blijven hangen.’ Nu beslist ze zelfs als tijdelijk raadslid over de meest belangrijke ontwikkelingen in het dorp. Het geeft haar de kans om de politiek vanuit een heel ander perspectief te bekijken. ‘Ik mopperde ook wel eens over de gemeente. Ik kijk nu op tegen de doorgewinterde politici die vele avonden per week hun vrije tijd in dit werk stoppen. De waardering van de inwoners richting de raadsleden, mis ik wel.’