‘Het maakt niet uit hoe de liefde gegoten wordt’

LISSE – Na zestien jaar en het voltrekken van 867 huwelijken en partnerschappen hangt babs Dolly de Vries haar toga aan de wilgen. Ze bereikt over enkele weken de pensioengerechtigde leeftijd van 65 jaar en gaat de komende jaren meer tijd besteden aan haar kleinkind, huis in Frankrijk en het vrijwilligerswerk. Donderdag 26 juli voerde ze haar laatste voltrekking uit met Ton Langmeier en Greet in ’t Veld, die een geregistreerd partnerschap aangingen.

De laatste ceremonie die De Vries mocht voorzitten, ging haar toch aan het hart. Dat was te merken toen ze voor de laatste keer een gedicht van Toon Hermans voordroeg; ze stokte even en een eenzame traan biggelde over haar wangen. ‘Ik had helemaal niet verwacht dat dit zou gebeuren. Het waren zestien mooie jaren, want ik heb al die tijd een geweldige bijdrage geleverd aan een heel bijzondere dag in het leven van de mensen. Ik hoop altijd dat ze mijn adviezen ter harte nemen, ook in de tijd dat het wat minder gaat.’

Iedere ceremonie is een feest geweest, vindt De Vries. ‘De mensen zijn altijd blij als ze de deur uit gaan.’ De tijden zijn wel veranderd: ‘Moetjes zijn er niet meer. Ook het gemeentehuis zelf is veranderd. Gelukkig is die draaideur weg; over dat ding heb ik heel veel gemopperd, want een bruidspaar moet tegelijk naar binnen. Je kunt het niet maken dat de een achter de ander aan moet lopen. Wel vind ik het jammer dat je in de trouwzaal niet meer door de ramen naar buiten kunt kijken.’

De Vries heeft niet alleen in het gemeentehuis huwelijken gesloten, maar ook op Dever, de Keukenhof, museum De Zwarte Tulp en in horeca-etablissementen. Dat maakte het werk wel drukker: ‘Door al die locaties vloog ik van hot naar her.’ Ze geeft geen antwoord op de vraag welke huwelijken haar het meest bij staan. ‘Ik zou er wel een boek over kunnen schrijven, maar dat doe ik niet in verband met de privacy van de mensen.’

Wel is ze blij dat ze ook huwelijken heeft afgesloten waarbij de partners van dezelfde sekse waren: twee keer bij een damesstel en een keer bij een mannenstel. Ze heeft daar nooit problemen mee gehad: ‘Het is liefde en dan maakt het niet uit hoe het gegoten wordt.’ Haar gezicht, altijd vriendelijke woorden en ervaring zal gemist worden door de toekomstige stelletjes die met elkaar verbonden willen worden. Zo adviseerde ze het gelukkige stel toen de ringen niet zo gemakkelijk om de vingers geschoven konden worden: ‘Een beetje spuug wil wel helpen.’