‘Het exhibitionisme van het fantastisch verlangen’

Serie: Passie voor kunst

JOEP DERKSEN

LISSE – Het kunstenaarschap is vaak een eenzaam beroep, maar Iet Langeveld (48) en Wout Ruigrok (59) loochenstraffen dit vooroordeel. Samen zijn zij al jaren actief bij Plan 4 (Heereweg 249) en ze inspireren elkaar tot steeds weer nieuwe hoogtes. Ze hebben geen angst dat hun inspiratie ooit zal opdrogen of hun passie ooit zal vergaan.

‘Je wordt geboren als kunstenaar en we hebben nog voor vierhonderd jaar aan inspiratie in ons zitten’, vertellen ze. Op 9-jarige leeftijd kocht Ruigrok al zijn eerste doosje olieverf. ‘Ik zag almaar een duinlandschap met een verborgen bunker in mijn hoofd en moest dit op papier zetten.’ Langeveld herinnert zich: ‘Als kind tekende ik iedere zondag met mijn vader mee aan tafel en dat tekenen ben ik alleen maar meer gaan doen.’ Vijftien jaar geleden nam ze de stap om professioneel te gaan schilderen. ‘Ik had drie kinderen en had iets nodig voor mezelf. Ik ging naar een cursus en dat beviel zo goed, dat ik meer en meer ging schilderen. En dat doe ik nog steeds; schilderen is mijn passie.’

Langeveld schildert het liefst mensen: ‘Ik vind het dan leuk om een bestaand beeld op mijn eigen manier weer te geven. Mijn fundament voor het portret is de realiteit, maar dan wel met mijn eigen weergave.’ Ruigrok denkt hier heel anders over: ‘Ik doe niet aan bestaande beelden. Soms zie ik Iet werken en zeg: “pleur weg die foto!”. Ik ben voor mijn werk op zoek naar het onbekende, niet direct het onmogelijke. Ik ga voor het exhibitionisme van het fantastisch verlangen.’

Door hun samenwerking hebben de kunstenaars de Ruigveld-stijl ontwikkeld: ze werken allebei aan hetzelfde schilderij en door de verschillende stijlen krijgt het schilderij één uniek beeld. Ruigrok: ‘We hebben allebei een bulldozerachtige werkdrift. Ik bezie de dingen heel anders dan Iet. Zij gaat vanuit de realiteit een beetje terug en ik kijk vanuit het onbekende vooruit naar de signatuur. Uiteindelijk komen we dus bij elkaar.’

Hij vervolgt: ‘Ik wil lekker schilderen, zonder dat mensen aan mijn kop zeiken. Ik sta nog steeds soms te jubelen achter mijn werk, waarbij ik uitroep: ‘Eureka, wat ben ik hier blij mee!’ Iets’ passie is juist om het unieke van de geschilderde persoon terug te laten keren in het portret. ‘Ik wil de ruimte die ieder mens heeft gunnen op hun eigen schilderij.’ Ze zijn gelukkig met de huidige samenwerking. Langeveld: ‘Natuurlijk doen we allebei ons eigen ding, maar ik doe hier meer ideeën op dan als ik in mijn eentje zou zitten.’ Ruigrok: ‘De lucht is hier zwanger van de werkdrift en ik ben in een omgeving waar het helemaal bloeit. Hierdoor val ik van de ene verrassing in de andere.’

 

Hebben ze nog tips voor kinderen die een sluimerende passie hebben voor het kunstenaarschap? ‘Absoluut niet; zij moeten hun eigen weg bewandelen. Maar wel hebben we een boodschap aan hun ouders. Laat je kind oude kleren aantrekken en koop verf en kwasten, zodat daar lekker mee geëxperimenteerd kan worden!’