Twee kanten aan Advent

 

LISSE – De hele decembermaand, tot aan de kerst, is het advent. Tot enkele tientallen jaren geleden was deze periode voor veel mensen van grote betekenis. Maar nu moet vaak worden uitgelegd waar de adventperiode voor staat. In een drieluik vertellen pastoor Franken, dominee Verweij en pastoraal medewerkster Hassefras wat het advent voor hen betekent. Deze week deel 2, met dominee André Verweij.

Één kaars maakt het verschil; dat is eigenlijk waar het om gaat tijdens de adventperiode, zo legt Verweij (54) uit. ‘Voorafgaand aan de adventperiode worden alle overledenen van het afgelopen jaar herdacht; de familieleden komen dan samen in de kerk en sluiten dan een periode van emotie, dankbaarheid en verdriet af. Op de eerste adventzondag wordt de eerste adventskaars ontstoken en op de daaropvolgende zondagen volgen de tweede, derde en vierde kaars.

Het vlammetje van de kaars is een baken van hoop, meer nog dan veel mensen beseffen. Verweij: ‘Wat is nu één kaars? Het licht is kwetsbaar en je blaast het zo uit. Maar in deze tijd van crisis en jongeren die moeilijk aan de slag komen is het een teken dat er toch licht brandt. Hoe donker de toekomst ook lijkt. De kaars is een teken van hoop en als Christen leef je toe naar de geboorte van Christus; dat eveneens het teken van hoop is.’

De advent is een mooie tijd, zo vindt de dominee. ‘De kerk is mooi versierd en de adventliederen zorgen samen met het symbool van licht voor een fijne sfeer.’ Deze  weken zijn tevens bedoeld voor de mensen om bij zichzelf te reflecteren waar ze mee bezig zijn en welke kant ze op willen. Dat is een luxe die voor Verweij niet altijd weggelegd is, zo geeft hij grif toe. ‘Tijdens de advent moet veel geregeld worden. En mensen hebben het persoonlijk moeilijker aan het eind van het jaar, bijvoorbeeld omdat ze alleen zijn of omdat er spanningen zijn in de familie.’

Maar ook voor Verweij zijn er momenten van bezinning: ‘Als er spanningen zijn, los ik dat op door adventsmuziek te draaien; kerstcarols of een weihnachtsoratorium. Die draai ik soms de hele dag door, want de muziek maakt me blij. Je moet je overgeven aan advent en meegaan in de flow. Maar waar ik zelf nooit aan wen is, dat advent aan de ene kant heel mooi en sfeervol is en dat mensen aan de andere kant verdrietig en eenzaam zijn. Dat kaarslichtje brandt niet alleen voor ons, maar ook voor de mensen in de Filippijnen en Syrië. Sluit niet je ogen voor alle ellende. Het mag bij ons thuis best gezellig zijn, maar het gaat uiteindelijk om de wereld en dat er vrede is. Want vrede is een teken van het Koninkrijk dat moge komen.’