Dé lokale en regionale nieuwssite

Als journalist schrijf ik over actuele zaken. Ook zijn ruim 80 boeken van mij gepubliceerd. Deze blog heeft al miljoenen bezoekers verwelkomd. Hier vindt u alle, ruim 26.900, gepubliceerde artikelen, verschenen in landelijke, regionale en lokale dag- en weekbladen en magazines. Mocht u onderwerpen aan de kaak willen stellen, neemt u dan contact met mij op: info@writing4u.nl. Foto's kunnen, tegen vergoeding, besteld worden via dit emailadres.

30 april 2014

Ondernemer overwint bureaucratie

OEGSTGEEST – Het opzetten van een eigen zaak gaat niet altijd over rozen. De ondernemer loopt zelf altijd het risico, maar moet daarnaast ook strijden tegen vormen van onbegrijpelijke bureaucratie. Iemand die hier veel ervaring mee heeft, is Tanjim Brom-Wijnands van Restaurant Wine & Dine. Anderhalf jaar geleden opende ze haar zaak, die inmiddels heel goed loopt. Maar ze denkt nog regelmatig met rillingen terug aan de obstakels die ze moest overwinnen om haar restaurant te mogen openen.
Om een restaurant te mogen openen, moet de ondernemer een vergunning aanvragen en dat was ook precies wat Brom deed. Vervolgens hoorde ze maandenlang niets van de gemeenteambtenaren, ondanks herhaalde verzoeken. De voorbereidingen voor de opening van het restaurant gingen echter gewoon door en waren op een gegeven moment bijna afgerond. Maar op de dag dat Brom de vergunning zou krijgen, sloeg het noodlot toe.
Ze herinnert zich: ‘Om tien voor vier ’s middags kreeg ik een mailtje. De ambtenaren hadde geconstateerd dat we gescheiden toiletten hadden voor mannen en vrouwen. Maar dat we daar tussen in een plek hadden gecreëerd waar mannen en vrouwen hun handen konden wassen. Dat mocht niet. Dat handen wassen moest ook apart gebeuren en tot de tijd dat we dit geregeld hadden, zouden we geen restaurantvergunning mogen krijgen.’ De ondernemer pakte dit probleem inventief op: ‘Vervolgens heb ik in beide toiletten een fonteintje gemaakt. Niemand maakt daar gebruik van, maar hierdoor kreeg ik wel de vergunning van de gemeente.’
Het restaurant met terras ging open en de gasten genoten onder meer van de fijne zitbanken aan de zijkant van het terras. Een ambtenaar kwam echter langs en constateerde dat die banken hoger waren dan 60 centimeter en dus niet toegestaan waren. De ijverige overheidsdienaar ging hierbij uit van een meting vanaf de straat en niet van de banken zelf. Brom kon praten als Brugman, maar geen enkel argument hielp. Uiteindelijk wist Brom ook deze ambtelijke problematiek op te lossen.