‘Leraar zijn is een blits beroep’

JOEP DERKSEN

STREEK – Al veertig jaar is Ces Oosterveer (61) actief in het onderwijs en hij denkt nog altijd niet aan stoppen. Iedere dag gaat hij met een grote glimlach naar zijn werk; het is een plek waar hij mensen kan verbinden en zijn ideeën vorm kan geven. Woensdag 9 juli wordt de bovenschools directeur bij de Sophia Stichting gehuldigd voor al zijn werk en inzet van de afgelopen vier decennia.

Oosterveer werd bijna een halve eeuw geleden als leerling gegrepen door de passie van onder meer meester Bergman op het Fioretticollege in Lisse. ‘Hij kon je helemaal meenemen in zijn verhalen, maar ook wat voor consequenties de gebeurtenissen hadden voor de wereld. Hij bracht mij er toe het vak in te stappen.’ Na het voltooien van de pedagogische academie bestormde Oosterveer bevlogen de onderwijswereld. Hij genoot van het lesgeven, maar merkte dat het moeilijk was om vernieuwingen door te voeren in de conservatieve onderwijssector. Daarom besloot hij om zich te richten op managementtaken. ‘Ik vond het mijn missie om veranderingen te brengen in het systeem, zodat er in de lessen ook rekening gehouden wordt met verschillen tussen leerlingen. Dat viel niet mee, omdat er andere generaties waren die daar heel andere ideeën over hadden. Als docent kon ik onvoldoende bereiken; dat is mede mijn drijfveer geweest om het management in te gaan.’

Als directeur geeft Oosterveer nieuwe docenten de kans om zich te bewijzen, bijvoorbeeld door hen al snel les te laten geven aan groep 8. Dat was twintig jaar geleden nog ondenkbaar. Bedreigingen voor het onderwijs zijn de almaar erger wordende regeltjes en ‘de keurslijven waar scholen in geperst worden’, aldus Oosterveer. ‘Ik probeer altijd de grenzen op te zoeken van de mogelijkheden.’ De directeur heeft basisschool De Horizon in Katwijk en St. Josephschool in Lisse onder zijn hoede. De afgelopen jaren heeft hij drastische verbeteringen aangebracht in het onderwijssysteem van De Horizon en de komende jaren heeft Oosterveer als doel gesteld om de nieuwbouw van de St Josephschool te realiseren.

‘Een onderwijsleerproces moet zo worden georganiseerd, zodat de kinderen op een goede manier les kunnen krijgen. De leerkrachten moeten dus weten wat ze doen.’ Gemakkelijk gaat zo’n veranderingsproces niet altijd, maar Oosterveer heeft geleerd om zich niet te laten leiden door neerslachtige gevoelens. ‘Je moet het gevoel van voortdurende tegenslag en het gebrek aan perspectief op een stukje vooruitgang ombuigen in de toekomst die je ziet voor de school.’ Aan het begin van zo’n veranderingstraject krijgen de leraren de keuze: ‘Meedoen in zo'n ontwikkeling is een persoonlijke keuze, als je dat niet wilt moet je daar ook je consequenties uit trekken.’

Oosterveer heeft dus veertig jaar gewerkt. Dan zal hij wel smachten naar een afscheid? Niet dus. ‘Ik moet er niet aan denken om te stoppen met werken. Ik ga vrolijk door, al weet ik dat over een aantal jaren mijn langste periode in het onderwijs er op zal zitten. Ik vind het heerlijk om geconfronteerd te worden met problemen, zodat ik die tot een goed einde kan brengen.’ Hij roept mensen op om het onderwijs in te gaan: ‘We werpen het stoffige imago af, want leraar zijn is een blits beroep’.