‘Jongeren zijn altijd wel op zoek naar iets’

Priesterstuden Boris Plavcic gelukkig door levenskeuze

JOEP DERKSEN

STREEK – De parochie H. Willibrordus wordt het komende halfjaar verrijkt met een nieuwe priesterstudent: Boris Plavcic (26). In zijn jonge jaren moest hij met zijn familie vluchten voor het oorlogsgeweld in Bosnië-Hercegovina en bijna een decennium lang leefde hij tussen hoop en vrees of hij in Nederland mocht blijven. Dankzij het generaal pardon werden zijn gebeden verhoord en was hij eindelijk vrij om zijn levenskeuze te maken. Gemakkelijk was dat niet, maar hij heeft de afgelopen zes studiejaren ervaren als ‘de gelukkigste periode uit mijn leven’.

In 2008 leek Plavcic in niets te verschillen van de ‘gemiddelde’ jongere: hij had een vriendin en bereidde zich voor op een werkzaam leven. Tot dat moment had hij de stem van God niet gehoord. ‘Maar als ik terugkijk waren er voldoende momenten dat God zichtbaar aanwezig was. Zoals bij mijn uittocht uit Bosnië; dat was vergelijkbaar met de Bijbelse uittocht uit Egypte. We vertrokken met bijna niets naar een onbekend land en hebben zeven jaren in onzekerheid geleefd.’

Uiteindelijk kwam het nieuws dat Plavcic mocht blijven. Mensen in zijn omgeving zagen in hem al een toekomstig priester, maar zelf was hij daar nog  niet zo zeker van. Hij sportte veel en had een vriendin. Een Kroatische pastoor vertelde hem: ‘Maak je geen zorgen, ga gewoon bidden dan komt het antwoord vanzelf.’ En dat bleek, zo laat Plavcic weten: ‘In Lourdes heb ik een bijzondere ervaring gehad. Van binnen voelde ik hoe ik gesterkt werd om te durven antwoorden aan God: ‘Ja, hier ben ik.’ Ik liet het voetbal en mijn meisje achter en besefte dat ik nooit zou trouwen en kinderen krijgen.’

Hij kwam terecht op het Groot Seminarie ‘De Tiltenberg’ in Vogelenzang, waar hij niet alleen maar theologie en fylosofie studeerde, maar vooral ook zichzelf leerde kennen. Beproefd werd hij ook: ‘God stuurde mooie vrouwen om te kijken of ik voor hen of voor God koos. Maar ik ben blij dat ik iedere dag bij Hem kan zijn. Hij stuurde me naar plaatsen waar ik nooit zou gaan. Ik kom in contact met eenzame of zieke  mensen, die verlangen naar een herder om hen de weg naar het geluk te wijzen. Het priesterschap draait niet om het alleen maar opdoen van kennis, maar om het met anderen delen van je ervaringen en belevenissen.’ Plavcic loopt de komende maanden stage in Lisse, Hillegom en De Zilk en hij kijkt vooral uit naar zijn ontmoetingen met de jongeren in deze plaatsen. ‘Jongeren zijn altijd wel op zoek naar iets. Ik zie de opening om dat ‘iets’ in te vullen met Jezus Christus.’

Is het priesterschap uw hoogste doel? ‘Het is niet mijn doel. Als ik in 2016 ingewijd wordt, begint het pas. Het priesterschap is een middel om te geven. Het geeft mij ook vreugde als ik naast iemand mag zitten om hem of haar te troosten. Een priester is iemand die Christus heeft geroepen om Zijn tegenwoordigheid werkelijkheid te laten worden.’