Onderwijzer van de oude leer neemt afscheid

‘Ieder kind moet zich veilig kunnen voelen’

JOEP DERKSEN

RIJNSATERWOUDE – Maar liefst 43 jaar stond onderwijzer Arnold Heuzen dag in,dag uit, voor de klas. Vrijdag 17 oktober vierde hij zijn definitieve afscheid en werd hij door de kinderen, ouders en zijn collega’s flink in het zonnetje gezet.

Meer dan vier decennia werken in een vak, waar Heuzen bij toeval is ingerold. Op basisschool De Kinderarcke legt hij uit, hoe het allemaal zo gekomen is. Na de MULO meldde Heuzen zich bij de kweekschool voor onderwijzers, waar hij leerde hoe je met kinderen en mensen omgaat, hen opvoedt en vooruitbrengt. De echte liefde voor het vak kwam eigenlijk pas later, informeert Heuze. ‘In de loop van de eerste tien jaar is het gegroeid dat ik zei: dit wil ik blijven doen; het omgaan met de kinderen, het uitdagen, sturen en kneden.’ Het belangrijkste dat Heuze heeft geleerd in al die jaren is, dat ieder kind zich veilig moet voelen op school. Want buiten het speelplein is de wereld soms helemaal niet zo aardig voor kinderen.

 Heuzen: ‘Soms moet je hier de kinderen overstelpen in liefde en aandacht om alle agressie die ze in zich hebben te compenseren. Op die manier krijg je contact en kan het kind zich in ieder geval hier op school tot zijn recht voelen. Een heel enkele keer heb ik wel fysiek moeten vechten met een kind, waarbij ik hem anderhalf uur vastgeklemd in de houtgreep hield. Daarna brak hij en heb ik hem drie kwartier getroost. Vervolgens kon een stappenplan worden opgezet en is hij uiteindelijk goed terechtgekomen.’

De onderwijzer is er één van de oude leer; de kinderen zeggen geen ‘meester Arnold’ tegen hem , maar ‘meester Heuzen’ en hij kan de orde goed houden. ‘Kinderen mogen u en jij zeggen, zolang de ondertoon maar goed is. De meeste kinderen zeggen u tegen mij.’ Heuzen is voorstander van proefondervindelijk leren: ‘Er zijn kinderen die op gedragsgebied hulp nodig hebben omdat ze agressief of timide zijn of gepest worden. Sommige jongens wilden een keer ongelooflijk hard gooien met een trefbal. Dan ging ik met een collega ook even hard de bal op hen gooien. Daar leren ze van, want als je zo’n bal tegen je aan krijgt, is dat niet zo leuk.’

Wat wenst u de school toe? ‘Ik wens de kinderen een heel goede ontwikkeling toe, dat ze zich veilig voelen en dat ze hun capaciteiten er uit kunnen halen.’ U bent 64 jaar; waarom stopt u? ‘Als ik nu stop, krijg ik na 43 jaar en nog wat maanden werken meer inkomen, dan als ik blijf werken. Bovendien gaat de bureaucratie veel meer tijd innemen. Jongeren willen graag een baan hebben en ik kan nog leuke dingend doen. Laat mij maar dan maar lekker gaan. Als men wil, kan ik nog wat hand- en spandiensten verrichten, zoals het begeleiden van kinderen en het nakijkwerk doen.’ Hij lacht: ‘Maar ik ga niet hun papierwerk verzorgen!’