'Ik vind het niet interessant om megalomane aantallen bezoekers te krijgen'

Een reis door kunst en cultuur met Sietske van Zanten

JOEP DERKSEN

LISSE – In 2018 opent het veelbesproken en lang verwachte LAM (Lisser Art Museum) haar deuren. Tot die tijd en nog vele jaren daarna zal Sietske van Zanten (39) hét gezicht van het LAM zijn. Maar wie is de in Haarlem woonachtige Van Zanten nu eigenlijk?

Als 14-jarige puber droomde Van Zanten er over om dokter te worden. Toch koos ze als studie in eerste instantie voor een HBO-opleiding Culturele en Maatschappelijke Vorming. Maar dat bleek al snel niets voor haar. Ze vatte het plan op om in het daaropvolgende schooljaar aan de studie Medicijnen te beginnen. In de tussentijd ging ze aan de universiteit colleges kunstgeschiedenis volgen. 'Ik kwam zo enthousiast thuis van die colleges, dat ik deze studie wilde blijven doen.' Haar ouders waren in eerste instantie niet enthousiast en waren bang dat ze met deze studie geen werk zou kunnen krijgen.

Maar een succesvolle carriere bij onder meer het hoofdkantoor van Randstad, ING en Rabobank volgde. Ze organiseerde kunsttentoonstellingen in heel Europa en was onder meer verantwoordelijk voor de aankoop van nieuwe werken. Maar ook leerde ze in haar functies het klappen van de zweep waar het gaat om leidinggeven en projecten opzetten.

'Kunst en cultuur fascineert me', zo laat Van Zanten weten. 'Het is ongrijpbaar; je kunt niet vastpakken, wat het nu is dat kunst mooi of lelijk maakt. Ik word er iedere keer weer door gegrepen en wil het doorvertellen.' Kunst moet je ook in het echt zien, zo vindt Van Zanten. De werken in het LAM komen niet op internet te staan. 'Als kunst online te bekijken is, doet je hoofd er wat anders mee, dan wanneer je er voor staat.'

De komende jaren gaat Van Zanten het hele LAM oprichten en inrichten. Maar een titel heeft ze niet. 'Ik wil ook geen titel gebruiken. Waarschijnlijk krijgt niemand die bij het LAM komt te werken een titel. Met zo'n titel worden mensen namelijk beperkt in hun werkzaamheden, terwijl iedereen verantwoordelijk is voor het totaalplaatje. Iedereen is verantwoordelijk voor het aanreiken van een kopje koffie of het schoonmaken van een smerige wc; van directeur tot wc-juffrouw.'

Hoewel het museumgebouw al flink vorm begint te krijgen, neemt Van Zanten nog twee jaar de tijd om het museum te openen. 'Ik ben bijna vier jaar geleden begonnen. Je kan maar één keer een museum vanaf nul opstarten. Ik krijg vanuit de stichting de kans om dat te doen. We willen de dingen daadwerkelijk anders kunnen doen en letten op alles, ook waar het gaat om de inrichting en de afwerking.'

Het LAM wordt een museum, gevormd naar de filosofie van Van Zanten. 'Ik wil dat iedereen zich hier thuis voelt; of je nou kennis van kunst hebt of niet. Ga niet in één keer van boven naar onderen kamer na kamer doorlopen om zo snel mogelijk weer naar buiten te gaan. Zeg tegen jezelf dat je bijvoorbeeld twee keer links en één keer rechts gaat en neem dan de tijd om het eerste kunstwerk dat je ziet grondig te bekijken. En als je het lelijk vindt, leg dan aan een ander uit, waarom je het lelijk vindt. Terwijl je dat doet, wordt het werk vanzelf mooier!'

Met deze tip omschrijft Van Zanten eigenlijk zichzelf. Zij is niet iemand die begane paden bewandelt. Ze volgt haar gevoelens en handelt daar naar. 'Ik ga geen vinkjes zetten, bij dingen die ik gezien heb. Ik wil ergens komen, genieten en daarna weer terugkomen voor iets wat ik in een ooghoek zag. En dat moet ook gelden voor alle toekomstige bezoekers van het LAM!' Ze besluit: 'Ik vind het niet interessant om megalomane aantallen bezoekers te krijgen. Ik heb liever dat het merendeel van de mensen dat naar buiten loopt, dit met een glimlach doet en denkt: “Zo heb ik nooit naar kunst gekeken”. Ik sta met het LAM liever in de top 10 van onontdekte schatten, dan in de top 10 van best bezochte musea.' Voor meer informatie: www.lamlisse.nl.