Column

Zoenen

Als u van een overheidsorgaan een document krijgt, waarde columnlezer, waarop staat dat uw huis een 'woonvergunning' heeft, gaat u dan naar het gemeentehuis om te onderzoeken of er ook nog een andere woonvergunning nodig is? Natuurlijk niet. En zo dachten de bewoners van Spijkereiland 2, 3 en 4 er ook over. Maar maandag 28 augustus kregen ze tot hun ontsteltenis te horen, dat zij een tweede woonvergunning hadden moeten aanvragen bij de gemeente. Dat is niet gebeurd, dus moeten hun woonboten op termijn verdwijnen.

Met de gratie van dit college van burgemeester en wethouders mogen ze er nog wel zo lang op blijven wonen als ze zelf willen. Maar daarna is de gemeente onverbiddelijk; de woonboten moeten wegwezen! Ik zat bij de politieke discussie en mijn mond viel steeds verder open van verbazing. Wie zich hier meer dan twintig jaar geleden stiekem grond heeft toegeëigend, zonder dat de gemeente er ooit iets van zei, kan deze grond als zijn of haar eigendom beschouwen. Verjaring heet zoiets. Maar deze mensen, die al rond de veertig jaar wonen op Spijkereiland, zelf daar hun gas en water hebben aangesloten, mogen hun kinderen daar niet van laten genieten.

Des te pijnlijker is het, dat burgemeester Marina van der Velde in 2010 een brief schreef aan deze mensen. Zij leek de woonbootbewoners gerust te stellen, door te zeggen dat in een nieuw bestemmingsplan hun woonschip ,,zal worden aangemerkt als woonschip voor permanente bewoning''. Zoek het maar op in een Van Dale woordenboek: ,,permanent betekent: onafgebroken blijvend; = voortdurend.''

Beloofd is beloofd, zou je zo denken. Maar toch wil de gemeente die woonboten nu weg hebben. De stok die hiervoor gebruikt wordt, zou geluidsoverlast zijn, veroorzaakt door de A4. Omdat er op een bepaalde plek langs die A4 geen geluidsscherm staat, zouden de bewoners er volgens de regels niet mogen wonen. Inwonerraadslid Johan Hoogendoorn (CDA) noemde dit ,,een juridisch steekspel'', maar dat is het niet. Deze bewoners worden gepakt zonder zoenen.