Serie: Ken uw raadslid

Yvonne Peters houdt van zeilen

De serie 'Ken uw raadslid' laat iedere week één van de 21 gemeenteraadsleden aan het woord. Het interview gaat over wat iemand beweegt om de politiek in te gaan. En wat voor een persoon dit raadslid nu helemaal is. Ook geeft het raadslid via een voorwerp aan, wat hem of haar karakteriseert.

[Joep Derksen]

[RIJPWETERING] Acht jaar lang was Yvonne Peters gemeenteraadslid en de afgelopen vier jaar werkte ze voor de gemeente Kaag en Braassem als wethouder. Nu is Peters nog 'gewoon' raadslid, maar ze zou binnenkort zo maar 'gepromoveerd' kunnen worden tot wethouder. Voor deze serie zijn we dus op tijd om haar beter te leren kennen.

Peters heeft niet één, maar vier objecten die haar karakteriseren. Een mobiele telefoon, een beeldje van een zeilschip, een beeldje van een gezin met vier kinderen en een bibliotheekpas. Ze licht toe: ,,Ik heb mijn telefoon altijd bij me om bereikbaar te zijn voor zowel mijn gezin als mijn werk. Ik ben namelijk een workaholic en werk altijd. Het beeldje symboliseert mijn gezin. Ik kreeg het van mijn ouders toen ons vierde kind werd geboren.'' Deze kinderen gaan binnenkort een nieuwe levensfase in, zoals haar oudste dochter, die gaat samenwonen. Wordt Peters binnenkort oma? Ze lacht: ,,Op korte termijn verwacht ik geen kleinkind!''

Peters toont het beeldje van het schip: ,,Als gezin varen we graag samen en onze boot lijkt in het echt op dit beeldje. Tenminste, voor een leek. We hebben een vast groep vrienden, waarmee we ieder jaar drie weken lang door Nederland trekken.'' De bibliotheekpas wordt getoond: ,,Heerlijk vind ik het, om alleen thuis met een boek op mijn bank te zijn. Ik ben een groot lezer van allerlei verschillende typen boeken. Ik ben fan van de Noorse en Zweedse crimi-achtige verhalen, maar vond het boek van Astrid Holleeder ook fascinerend. Ook al is dat voor een deel geromantiseerd, het geeft je wel een indruk over een wereld, waarvan je blij bent, dat je er niet in zit. Op dit moment lees ik het boek van Sonja Barend.''

Eigenlijk had Peters nog een vijfde symbool willen laten zien, maar die kon ze niet meenemen naar het gemeentehuis. ,,Ik had ook de riem van mijn hond willen meenemen. Een uurtje met Boef lopen, is mijn dagelijkse bezigheid. Waarom we hem Boef hebben genoemd? Het is een vuilnisbakkieras, met zwart-witte kleuren.''

In haar tienerjaren droomde Peters er van, om Geneeskunde te studeren. Maar ze werd geconfronteerd met de harde realiteit. ,,Ik was niet zo'n held in de exacte vakken. Eigenlijk vind ik dat nog altijd jammer. Maar uiteindelijk ben ik economie gaan studeren aan de VU. Om vervolgens bedrijfsopleider te worden en opleidingsmateriaal te ontwikkelen ,,Het leek me leuk en ging me goed af om voor een groep te staan en te spreken. Bij Exact Software heb ik veel trainingen mogen geven en daar heb ik veel van geleerd.'' Toch was er een periode, waarbij ze door het werk roofbouw pleegde op haar lichaam. ,,Ik werd ziek en kreeg last van de airco en kwam met een longontsteking in het ziekenhuis te liggen. Dat was een waarschuwing. Toen mijn tweede kindje geboren werd, vroeg ik of ik wat minder mocht werken. Het aanbod, dat ik kreeg was, dat ik niet meer vijf dagen per week 8 uur moest werken, maar vier dagen per week 10 uur.''

Zo'n voorstel is tegenwoordig niet meer voor te stellen, maar Peters snapt de redenatie in die tijd wel. ,,Het bedrijf groeide naar 1000 mensen in een idiote tijd, dat het werk op ons af kwam en we het niet aan konden.'' Ze besloot te stoppen met het werk; voor haar eigen gezondheid, maar ook om er meer te zijn voor haar kinderen. ,,Mij man kreeg een betere baan, dus wilde ik er even mee ophouden.'' Dat leidde tot kritiek van Peters moeder. ,,Je gaat toch niet thuiszitten als huismoedertje?!'' Peters: ,,Daar is niets mis mee, maar ik wilde er wat bij gaan doen.'' Wat voor moeder is Peters? Ik ben er voor de kinderen, maar niet als zuster Theresa. Als ze eens vallen, roep ik: 'Kom op; kun je doorlopen?' Ik a niet meteen 112 bellen. Ik ben een nuchtere moeder en niet van het pamperen. Ze zitten in Leiden op school en ook als het waait, gaan ze op de fiets.'' Vrij snel nadat Peters gestopt was met het betaald werk, trad ze toe tot het bestuur van een peuterspeelzaal, maar werd ook lid van de VVD. Dat was in de tijd, dat de kandidatenlijst werd opgesteld. Haar ster rees snel, want bij de ledenvergadering vroeg een aantal mensen, of zij de lijsttrekker wilde worden.

Dat is al weer twaalf jaar geleden. Nu staat ze voor een onzekere tijd. ,,Ik zou het heel leuk vinden om nog wethouder te worden. Mocht het anders lopen, dan zie ik hoe het verder gaat. Het is een politieke baan en dan weet je dat het eindig is. Mocht het niet zo zijn, dan gaan we bekijken hoe het verder gaat. Ik zeg niet dat ik vier jaar lang raadslid blijf.''

Terug naar het zeilen. Wat is er zo leuk aan? ,,Als je op de boot komt, ben je effe weg. Je bent altijd buiten en ik houd er van om buiten te zijn. Het fijnst vind ik het, als we varen, de motor uitzetten en voor de wind over het water gaan.'' Regelmatig is Peters ook op het Braassemermeer te spotten met haar Finjol: even een avondje een rondje zeilen. Heeft Peters nog een 'guilty pleasure'? ,,Ja. Chocola. En dan het liefst wit, of heel lichtbruin.'' Ze lacht: ,,Als mensen mij om willen kopen, maken ze het meeste kans met een doosje lekkere bonbons.''

Peters kijkt in het najaar altijd uit naar de winter. ,,Ik ben een echt skiër. En met dezelfde groep, waar we mee gaan zeilen, gaan we in de winter ook skiën. Ik ben daar redelijk goed in en kan ook van de zwarte piste. Al hoef ik niet meer constant te springen. Wat dat betreft, merk je wel, dat je wat voorzichtiger wordt. Ik moet niets hebben van het woord 'passie', omdat iedereen tegenwoordig een 'passie' moet hebben. Maar zou ik een passie moeten noemen, dan zou ik skiën kiezen.''

Door de jaren heen is Peters ook enkele keren naar Afrika geweest. Ze toont een close-up foto van een leeuw, die ze zelf gemaakt heeft. ,,Ik houd van safari's; vind het fantastisch. Ik heb de Big 5 gezien. We hadden jarenlang een abonnement voor Blijdorp. Dat is ook leuk en ze doen hun best om de dieren een goed leven te bieden. Maar het is anders dan Afrika. Als je door de Serengeti rijdt; dat is de Lion King in het echt. Ik heb vechtende en parende leeuwen gezien en houd enorm van olifanten.'' Maar niet om er op te zitten. ,,Daar is het dier niet voor bedoeld. Ik houd ook niet van circussen, met dieren die hun kunstjes moeten doen.'' Haar gedachten gaan nog even terug naar een van de Afrikareizen: ,,Ik heb fantastische dingen gezien, zo zagen we witte leeuwen in Zuid-Afrika. Dat zijn unieke momenten.''