Huilend over de eindstreep

Alphen – Je rent je helemaal in het zweet, moet over bankjes en hekjes klimmen en vindt dat nog leuk ook? ''Ja!''', zeggen Ricardo van de Belt en Marloes Verdiesen; zij verdedigen van 19 tot 21 oktober de Nederlandse eer bij de wereldkampioenschappen obstacle running.

Iedereen heeft wel eens aan obstacle running gedaan; op de basisschool. Alleen heette het toen

apenkooi. Maar obstacle running gaat net een stapje verder. Je hart pompt op volle snelheid, overal om je heen zijn zwetende, hijgende mensen die het parcours proberen af te leggen. Tussen het rennen door, moet je een veertigtal obstakels overwinnen; variërend van een klimhek tot een vijf meter hoge muur. En faal je bij één van die obstakels, dan komt er onherroepelijk een jurylid op je af met een schaar. Om jouw deelnemerspolsbandje door te knippen: voor de doorgewinterde obstacle runner is dat de spreekwoordelijke 'walk of shame'.

Maar er is ook een andere kant aan het obstacle runnen en dat is de volledige vrijheid, die je voelt als je bezig bent. Jij bent baas over je eigen lichaam en het parcours. Niet alleen jouw lichaam wordt getraind, maar ook je hersenen. Bij ieder obstakel moet je namelijk bedenken, wat de beste manier is om die te overwinnen. Verdiesen en Van de Belt zijn inmiddels verslaafd geraakt aan deze sportieve vorm van ontspanning. Verdiesen: ,,We maken gebruik van onze omgeving, zonder dat we het slopen. Je hoeft niet beresterk te zijn voor de obstakels, maar je moet de juiste techniek gebruiken. Ik haalde in een wedstrijd een obstakel niet; de top van een hoge muur. Vervolgens heb ik een week lang geoefend, totdat ik het wel haalde.''

Maar er komt meer bij kijken, stelt Van de Belt: ,,Het mooie aan de sport is, dat je in de buitenlucht bent. En dan niet alleen aan het rennen, maar je traint je hele lichaam. Als je het samen doet, kun je elkaar helpen. Als ik een bepaald obstakel niet red, geeft Marloes mij een kontje. Zo verover je samen de obstakels.''

Modder

Obstacle running is in feite een combinatie van 'Ninja Warrior', freerunning, hardlopen en survivalrunning. ,,Bij het obstacle running kruip je als een militair door de modder, hang je aan de monkey bars (een soort ladder boven je hoofd, red.) zoals bij Ninja Warrior en spring je net als freerunning van de ene naar de andere schuine muur.''

Je hoeft niet ultrasportief te zijn, om te beginnen met obstacle running, zo laten de twee weten. ,,Je moet wel een innerlijke motivatie te hebben om je angst te overwinnen en buiten je comfortzone te gaan.'' Steeds meer kinderen ontdekken de lol van deze sport en dat is te zien aan het aantal deelnemers bij de jaarlijkse Obstacle Run Alphen. Van de Belt snapt waarom: ,,Ze zijn weg van de laptop om buiten een over een sloot of hek te springen, of banden te tillen. Op deze manier gaan kinderen wél heel graag naar buiten om te sporten.''

Verdiesen (21) en Van de Belt (37) doen in het weekend van 19 oktober ook mee aan de wereldkampioenschappen, samen met Aart den Hollander (59) en de pas aan deze sport begonnen

Jesper Rijneker (24). Wie het parcours voltooit, krijgt een medaille. Maar nog veel belangrijker: als je alle obstakels overwint, wordt jouw wedstrijdbandje niet doorgeknipt. Verdiesen: ,,Het wedstrijdbandje behouden is meer waardevol, dan de plak die je krijgt. Voor je zelf wil je niet dat het bandje geknipt wordt. Dat is een walk of shame; je wilt jouw bandje niet opgeven, ook al liggen je handen open. Bij mijn laatste race ging ik trillend van vermoeidheid over de laatste obstakels heen en kwam jankend over de finish.'' Maar de mentale beloning is groot: ,,Het is een euforisch gevoel, als je een obstakel haalt. Zeker als je het daarvoor vijftien keer tevergeefs geprobeerd hebt. Je haalt een overwinning op jezelf en verlegt jouw grenzen.''

Hoe de obstacle runners op 19, 20 en 21 oktober presteren, is te volgen op: www.facebook.com/team4sportNL.