Een hagelstorm van knikkers

Hugo maakt langste knikkerbaan van Leimuiden

LEIMUIDEN – Tijdens de coronaperiode heeft de 8-jarige Hugo Bouwman een groots project gerealiseerd. Met een beetje hulp van zijn vader bouwde hij een 75(!) meter lange knikkerbaan. De baan, met daarop allerlei obstakels, begon op de zolder en eindigde drie verdiepingen later in de woonkamer.

De aanleg van de knikkerbaan duurde twee weken en Hugo heeft er, samen met allerlei vriendjes, enorm van genoten. Maar liefst drie maanden heeft de knikkerbaan het huis gesierd. ,,Mijn vader en ik keken naar Marble Mania op televisie’’, begint Hugo enthousiast. ,,Hij bedacht de uitdaging om een knikkerbaan te maken van zolder helemaal naar beneden.’’ Dat mocht dan niet zomaar een lange, rechte baan worden, maar er moesten ook een looping, trechter en spiraal in komen.

Hugo ging met zijn pappa Bas meteen aan het werk. ,,We begonnen op de eerste verdieping en zijn toen langs de trap naar de zolder gegaan. Daarna hebben we de twee stukken baan aan elkaar gemaakt. Hierna gingen we via de trap naar beneden richting de achterkant van het huis.’’ Uiteraard mocht Hugo de allereerste knikker naar beneden laten rollen. Hij herinnert zich dat moment nog goed. ,,Ik rende met de knikker mee. Hij bleef een paar keer onderweg liggen, maar die plekken hebben we later beter gemaakt, zodat de knikkers daar door konden rollen.’’

De achtjarige had al 40 knikkers in huis, maar de ouders van Hugo verrasten hem met een grote zak met maar liefst 300 knikkers. Die Hugo met veel enthousiasme allemaal tegelijk van boven naar beneden via de knikkerbaan naar beneden liet rollen. Pappa Bas lacht: ,,Het was alsof er een storm door het huis trok. Ik heb een hoop goten gemaakt van ondervloeren van laminaat. Dat ging nog wel, maar die knikkers gingen dan van boekenplank op boekenplank op laminaat; het lawaai leek wel op een hagelstorm, maar dan een hagelstorm die bij ons in huis plaatsvond!”

In de afgelopen maanden bezochten enorm veel vriendjes het huis om samen met Hugo met de knikkerbaan te spelen. Dat kan nu niet meer, want de knikkerbaan is opgeruimd. Hugo vindt dat niet jammer: ,,Ik was er mee uitgespeeld. Het is tijd voor iets nieuws.’’ Oh ja, wat dan? ,,Samen met mijn vader wil ik een kettingreactie gaan opzetten.’’ Met dit ‘tik ‘m aan’ brengen voorwerpen elkaar als een soort domino in beweging. Hugo ziet mogelijkheden op het duurzame vlak: ,,Uiteindelijk moet de kettingreactie eindigen met water, dat uit een oude melkfles komt, zodat het gras in de tuin kan groeien.’’

De vader- en zoonactiviteit smaakt overduidelijk naar meer. ,,Ik vond het leuk om te doen. Ik weet nu, dat mijn vader vaker met mij wil spelen. En we leren van elkaar hoe we de dingen doen. Dat we niet opgeven, maar gewoon opnieuw gaan proberen.’’ Pappa Bas is alvast gewaarschuwd: ,,Ik heb ook een beker van ‘Nooit opgeven!’ en wil een nieuwe knikkerbaan, maar nu door de hele straat!’’