Dit is mijn Alphen!

In deze serie interviewen we inwoners hoe het is om in Alphen, Boskoop of een van de omliggende plaatsen te wonen. Dit kan iemand zijn, die hier geboren en getogen is, een vluchteling of iemand die er ooit bewust voor gekozen heeft om naar deze streek te verhuizen. Wil je ook geïnterviewd worden voor deze serie? Email de redactie: redactie.alphen@rodi.nl. Deze week ‘Genieten van bacterieën’.

Steven de Rijk (26) woont en werkt zo ongeveer op het uiterste randje van de gemeente Alphen; tegen Woubrugge aan. Met een prachtig uitzicht op de 500 hectare grote Vrouwengeestpolder. Nadat hij de flessen verse melk (“’s Ochtends in de koe en ’s middags in de fles”) in zijn winkel op hun plek zet, loopt Steven naar buiten. Hij wijst: “Wat een prachtige polder is het, he?! Het is een uitgeveende polder en ligt dus 4,5 meter onder zeeniveau. De andere polders in de buitengebieden rondom Alphen zijn allemaal niet uitgeveend; dus minder diep.” Iets verderop staat het huis waar zijn wieg stond: “Net als andere boerderijen stonden deze op verhogingen. Als kind kon ik me hier prima vermaken; met slootje springen, rondstruinen en in de natuur spelen. Veel inwoners van Alphen kennen deze kant van onze gemeente niet. Het zou mooi zijn als veel mensen hier eens komen kijken hoe mooie het is. Ik kom zelf wel eens in het dorp Alphen, maar daar zou ik niet willen wonen. Na een middag ga ik gauw weer terug naar mijn eigen huis.”

Hij is een man met veel kwaliteiten en activiteiten. Zo heeft Steven een trekkerrijbewijs, maar is hij ook gecertificeerd in motorkettingzagen en rundvee inseminatie. Begonnen met een vmbo-opleiding is hij tegenwoordig docent Melkveehouderij op een middelbare school in Houten, maar ook eigenaar van De Rijk Zuivel. Wanneer Steven praat over rundvee lichten zijn ogen op. Hoe was het om voor de eerste keer zijn arm in het achterwerk van een koe te steken? “Een koe opvoelen gaat rectaal. Je hebt altijd een handschoen aan, want iedere koe krijgt het gevoel dat zij moet poepen en gaat persen, zodra je naar binnen gaat. Je leert te voelen hoe je via de endeldarm de baarmoedermond kunt voelen.” En zijn de ingewanden van alle koeien gelijk? Dat blijkt niet zo te zijn: “Elke koe is anders gebouwd. Bij de ene koe liggen de ingewanden meer naar de achterkant en bij de andere koe liggen de ingewanden juist heel erg diep.”

Steven geniet van het docentschap: “Het vak Melkwinning gaat erom, hoe melk gemaakt wordt, hoe het eruit komt, wat de samenstelling van melk is en de informatie over de te gebruiken melkinstallaties. Melk komt overal in terug op de boerderij; het is het eindproduct. Als de melk niet goed is, betekent dit, dat er iets in het proces naar de totstandkoming van de melk niet goed is.”

In zijn jongere jaren maakte Steven voor vrienden en familie iedere week 13 liter karnemelk en 15 liter yoghurst. Drie jaar geleden besloot hij hier zijn bedrijf van te maken. “Voor het maken van yoghurt en karnemelk heb ik nooit een opleiding gehad, maar het mezelf aangeleerd. De ene keer is de yoghurt te dun en dan weet je wat je moet doen om volle, dikke yoghurt te krijgen. Tegenwoordig maak ik ook andere producten van de 35 koeien op het melkveebedrijf van mijn vader: kwark, vla en chocolademelk.”

Hij vervolgt: “Yoghurt en karnemelk zijn heel interessante producten, omdat je werkt met melkzuurbacterieën. Om de beste yoghurt en karnemelk te maken, moet je ervoor zorgen, dat de omstandigheden voor die bacterieën zo goed mogelijk zijn. Dit is in feite hetzelfde als het houden van vee; je zorgt dat de omstandigheden zo gunstig mogelijk zijn voor de beste opbrengst. Ik geniet van het houden van bacterieën, net zoals dat ik geniet van het houden van vee!”