Dé lokale en regionale nieuwssite

Beste bezoeker, Als journalist schrijf ik over actuele zaken. Deze blog heeft al miljoenen bezoekers verwelkomd. Hier vindt u alle, ruim 26.800, gepubliceerde artikelen, verschenen in landelijke, regionale en lokale dag- en weekbladen en magazines. Veel leesplezier! Mocht u onderwerpen aan de kaak willen stellen, neemt u dan contact met mij op: info@writing4u.nl. Foto's kunnen, tegen vergoeding, besteld worden via dit emailadres.

24 augustus 2007

Veganisten gruwelen van ‘massamoord’ en ‘lijklucht’

1 November: Wereld Veganismedag

LISSE – Veganisten eten geen dierlijke voeding, zoals vlees, vis, ei, melkproducten en honing en gebruiken, voor zover praktisch haalbaar, geen dierlijke producten zoals leer, wol en zijde. Iemand die een deel van zijn leven stuurt om dit mogelijk te maken, moet wel bevlogen zijn. In een dubbelinterview vertellen Esther Akerboom (41) uit Lisse en Paul Vreeling (Den Haag) over het veganisme en wat hen drijft om geen dierlijke producten te gebruiken.

Door Joep Derksen

Akerboom: “Op mijn 15de ben ik vegetariër geworden: ik wilde geen dode dieren meer eten. Mijn ouders steunden me hierin en aten ook geen vlees meer, maar mijn moeder is Katwijkse en af en toe eet ze nog wel vis. Dat moet ze zelf weten, maar ik vind het jammer, want vissen zijn ook dieren. Van mij krijgt ze in ieder geval geen vis wanneer ze bij ons thuis komt eten. Sinds vorig jaar ben ik veganist, mede ook door mijn dochter Eva die mij liet zien hoe dieren mishandeld worden zodat mensen vlees op hun bord kunnen krijgen. Ik heb nachten wakker gelegen van de beelden van kuikentjes die door de shredder gaan en kalfjes die bij hun moeder worden weggehaald, zodat de melk gemolken kan worden en niet door het kalfje wordt opgedronken. Ik eet dus geen eieren en drink geen melk en daarmee ageer ik dus ook tegen de bio-industrie.”

Ze vervolgt: “Mensen vragen me wel eens wat ik dan wel mag eten, maar dat is het punt juist. Ik mag alles eten, maar ik bepaal zelf wat ik wil eten en dat zijn dingen die geen dierenleed veroorzaken, zoals groenten en granen. Broodbeleg bijvoorbeeld maken we zelf: we gebruiken geen kaas, maar peulvruchtenpasta’s. Of ik bak een appeltaart, waarbij ik in plaats van ei gebruik maak van maïzena, wat het beslag ook bij elkaar houdt.”

Mascara

Vreeling (41) at vanaf zijn 17de geen vlees meer en is 3 jaar geleden veganist geworden. Hij omschrijft veganisme als: “Het niet gebruiken van dierlijke producten, of het nu voeding, medicijnen of gebruiksgoederen zijn. Bijna alle medicijnen zijn op dieren getest en wat dacht je van mascara? Al het mascara dat op dieren is uitgetest zou verboden moeten zijn.” Vreeling is een enthousiast veganist: “Ik neig naar het strikte veganisme: ik nuttig geen melk, eieren, yoghurt, vlees en vis, maar draag ook geen leren schoenen of producten. Zo probeer ik zoveel mogelijk het milieu te ontzien. In deze maatschappij worden dieren als producten gezien, terwijl je dieren en planten juist met respect moet behandelen. Koeien bijvoorbeeld moeten in de wei en niet in kisten.”

Akerboom: “Mensen die weten dat je veganist bent, proberen je vaak te betrappen op onvolkomenheden in je vega zijn. Ze zeggen dan: ‘Maar je hebt ook leren schoenen aan!’ Of dat een reden is om vlees te eten? Ik denk dat ze veganisten willen betrappen op enige inconsequentie om hun eigen schuldgevoel te verminderen.” Vreeling vult aan: “Ik wil wel eens in discussie gaan met mensen en sla hen dan met de argumenten om de oren. Maar sommige mensen zijn zo dom, die laat ik maar praten.”

Vegavoeding

Tijdens het gesprek kruipt een van Vreelings katten op de bank. Zijn de katten ook veganistisch, of eten ze toch vlees? “Ik heb het geprobeerd om hen vegavoeding te geven, maar ze lieten het gewoon vier dagen achtereen staan. Ze weigerden om te eten en om te voorkomen dat ze ziek worden, heb ik ze dus wat gegeven wat ze wel lekker vonden. Katten moeten namelijk taurinezuur hebben en dat zit alleen in vlees en vis. Overigens neem ik hierna geen katten meer, eventueel wel een hond want die kun je wel leren om veganistisch te eten.”

Het gezin Akerboom eet zeer bewust: de dochters Sabine (20) en Eva (15) zijn overtuigd veganisten en zoon Bas (21) en man Piet (52) zijn vegetariërs. De 10 maanden oude David krijgt moedermelk. Akerboom zegt enthousiast: “Veganist zijn verrijkt mijn leven: ik heb geen schuldgevoel dat ik door mijn levenswijze dierenleed veroorzaak.” Ze lacht: “Soms sta ik in de supermarkt, zie daar iemand staan met de kar vol vlees en denk bij mezelf: ‘Daar heb je weer zo’n kippeneter.’ Wist je dat er in iedere liter melk een vingerhoedje pus zit, dat erin komt doordat veel koeien last hebben van ontstoken uiers?”

Akelig

Er bestaan veel misvattingen over veganisme en Akerboom en Vreeling maken graag van de gelegenheid gebruik om informatie te geven over deze levenswijze. “Mensen kunnen gemakkelijk leven zonder vlees. Je krijgt wel een akelig gevoel over mensen die klakkeloos vlees eten zonder er over na te denken. Ze moeten beseffen dat het stuk vlees afkomstig is van een levend wezen dat ooit dezelfde lucht heeft ingeademd als jezelf.”

Beide zijn zeer enthousiast over Wereld Veganismedag: Vreeling: “Het is goed dat het veganisme gepromoot wordt. Laat de mensen maar zien waar het vlees vandaan komt en dat ze smikkelen over het leed van andere wezens.” Akerboom: “Veganisme is heel gewoon: we eten echt niet alleen maar sla, maar genieten van een brede variatie aan maaltijden. Wat dacht je van een lekker bord spaghetti of macaroni met tofu erdoorheen? Wat betreft het dierenleed waar Paul het over had: dieren ervaren ook angst en ze voorvoelen echt wel dat ze afgemaakt worden. Al die kippen die aan hun poten worden opgehangen om daarna gekeeld te worden: het is pure massamoord. Mensen zijn soms zo hypocriet: als iemand een vlindertje dood, gillen ze moord en brand, maar later staan ze allemaal rond de barbecue dode dieren te eten.” Ze gruwelt: “Die geur van de bergen vlees die klaar liggen om op de grill te gaan: dat is toch een lijklucht?!”

Expeditie

Eind 2007 vertrekt Vreeling met een groep mensen die de ziekte van Crohn of colitis ulcerosa hebben naar Zuid-Amerika om daar de 6962 meter hoge Cerro Aconcagua te beklimmen. De missie van deze C-MEX expeditie is mens en maatschappij te inspireren dat een ieder met of zonder beperking(en) in staat is tot grote prestaties. Vreeling: ‘En op geheel veganistische wijze laten we de berg achter, zoals die was. Alles wat we meenemen richting de top gaat dus ook weer mee terug naar beneden.” Alles? “Ja, inclusief het afval en onze ontlasting.”