Strijdende middeleeuwers doen geschiedenis herleven

VOORHOUT – Het Middeleeuws Weekend dat bij @Hok georganiseerd werd, was een groot succes. Kwamen er op de zaterdag al honderd jongeren tussen 10 en 16 jaar naar het gebouw om daar te leren exerceren, boog te schieten, middeleeuws te koken of leer te bewerken, op de zondag was het nog drukker met belangstellenden tussen 8 en 80 jaar, die nieuwsgierig waren naar het middeleeuws strijdtoneel dat door de Compagnie van Cranenburgh werd uitgevoerd.

Door Joep Derksen

De jeugd verzamelt zich enthousiast op het terrein achter @Hok. Enkel tieners roepen tegen elkaar: “Vet cool! We mogen vechten!” De tienjarige Jessie staat als een van de eersten klaar om met een ouderwetse kruisboog te schieten. Het gaat haar goed af: “Thuis heb ik een pijl en boog, alleen hebben de pijlen een dopje erop”, verklaart ze haar succes. Ook Sean (11) viel het mee: “Ik had verwacht dat het pijner deed, dat schieten met die pijl.” Djoshua (10) is een groot fan van de middeleeuwen: “Ik speel ook heel vaak dat ik in de middeleeuwen ben en lees er veel boeken over, zoals de veertien delen van Deltora.” Heeft hij het beroemde boek “Kruistocht in spijkerbroek” dan ook al gelezen? Djoshua kijkt een beetje bedenkelijk: “Nee, ik heb de film al gezien, dus hoef ik het boek niet te lezen.”

Hellebaard

Op de zondag liet de Compagnie van Cranenburgh zien hoe een veldslag in het jaar 1420 er uit had kunnen zien. Hiervoor gebruikten ze echte middeleeuwse wapen, zoals hellebaarden en zwaarden, met een verschil: deze wapens waren bot gemaakt om ongelukken te voorkomen. Het publiek bestaande uit meer dan 100 personen genoot desalniettemin volop. Na een introductie over de reden waarom de Hoeken en Kabeljauwen tegen elkaar vechten (beleg van Leiden in 1420, red.), werd verteld over de gebruikte wapens en kleding. Antieke termen als ‘maliënkolder’ (beschermend kleedstuk), hellebaard (een lang wapen dat fungeert als speer, bijl en haak) en Lombo (een speciale boog om pijlen mee af te schieten) passeerden de revue.

Eindelijk kon het gevecht beginnen en schreeuwende mannen, bulderende kannonnen en kletterende zwaarden werden enkel overtroffen door hier en daar een huilende baby, die door de ouders in hun enthousiasme was meegenomen. Aan het einde van de veldslag ontvingen de strijders hun welverdiende applaus en als tegenprestatie voerden ze een charge uit op het publiek. Op dat moment onderscheidden zich de ridders van de mannen: degenen die niet achteruit deinsden bleken de echte ridders te zijn! Een van de herauten – “Vandaag heet ik Gherijt de Oude” – onthulde de essentie van de Compagnie van Cranenburgh: “Wij zijn hier om geschiedenis te doen herleven, niet om het te herschrijven zoals ze in Hollywood doen.”