Liefde voor motorsport sterker dan Parkinson

LISSE – De liefde voor de motorsport heeft Herman Langkemper (69) ertoe gebracht om een boek samen te stellen over de honderdjarige historie van de Isle of Man T.T. races. Langkemper heeft de ziekte van Parkinson en kan niet meer motorrijden, maar zijn enthousiasme voor de sport lijdt hier niet onder: ‘Wie de Isle of Man rijdt, is een held. Wie wint is een legende en wie sterft, leeft voort.’

Een bekend gezicht in het dorp is Langkemper zeker. Zo is hij medeoprichter van het Zeemanskoor De Torren, organisator van de zijspanrace bij de Feestweek en regisseerde hij enkele jaren geleden motordemonstraties op de wielerbaan. Hij is ook begenadigd met zijn handen; zo maakte de gepensioneerde man eens een Norton motorblok van hout. ‘Ik was helemaal gek van motoren: elke dag zat ik wel aan mijn motor te poetsen. Het gevoel dat je hebt als je op de motor zit en in de bochten hangt is onbeschrijfelijk. In totaal heb ik 22 motoren gehad, waaronder BSA’s, Nortons en Honda’s. Mijn allereerste motor was een NSU 98cc en mijn laatste de Honda Black Bomber. Lekker racen en karren was mijn lust en mijn leven.’

Helemaal lyrisch wordt Langkemper als hij spreekt over de Isle of Man race. ‘Als je Man hebt gehad, vind je het circuit van Assen niets meer aan. De race duurt twee weken: dit jaar van 30 mei tot en met 13 juni. Er zijn 6 klassen en per klasse starten 90 motorrijders. Het parcours is 60,7 kilometer lang, bevat 260 bochten en wordt zes keer gereden. Men gaat dwars door de dorpjes heen en de gemiddelde snelheid is omhoog gegaan in de loop der jaren: in 1907 reed de winnaar 42,91 mijl per uur en in 2008 was dat 128,611 mijl per uur. Het evenement trekt jaarlijks zo’n 75.000 motorliefhebbers.’

Motorracen is geen ongevaarlijke sport, erkent ook Langkemper. ‘Bijna elk jaar vallen er wel dooien. In 2007 bestond de Isle of Man 100 jaar en waren er in totaal 200 mensen verongelukt. Zelf heb ik ook op Man gereden en wel op de zondag (Mad Sunday – JD) in het midden van die twee weken van het racen. Dat hield ik drie rondjes vol, maar daarna dorst ik niet meer. De andere motorrijders vlogen als gekken langs je heen.’ Langkemper heeft zijn liefde voor de Isle of Man omgezet in een boek vol met foto’s en krantenknipsels. Gedurende enkele jaren is hij bezig geweest om waardevol en exclusief materiaal te verzamelen. Genoten kan worden van zwart-wit foto’s van lang vervlogen tijden met winnaars en deelnemers die het tijdige voor het eeuwige hebben verruild, maar ook lijsten met uitslagen en zelfgemaakte foto’s van recentere Man-jaren.

Het boek is geen afsluiting van zijn motorjaren, maar hij hoopt wel dat er meer belangstelling voor de TT-races komt in de krant. ‘Zeker als je het vergelijkt met het voetbal. Ik heb een avontuurlijk leven gehad, hoor, en heb gereden in heel Nederland en het buitenland. Tegenwoordig leef ik al veertien jaar met Parkinson en mag ik niet meer motorrijden. De laatste keer dat ik op een motor reed was in 2000; toen werd ik al wat bangig, aangezien mijn reactiesnelheid terug liep. Iedere keer lever je een beetje meer in met deze ziekte. Over zijn boek: ‘Ik heb geprobeerd om hem uit te laten geven, maar dat kost dan 35 euro per exemplaar. Dat is wat veel van het goeie.’ Wie echter interesse heeft, kan met Langkemper contact opnemen: herman-en-ria@hotmail.com.