Dom

Column: Wat een week!

Schrik en horror: de afgelopen week konden we een blik in de toekomst werpen! In de amazone blijkt nu een mierensoort te leven die al die lastige mannetjes heeft afgeschaft. Het hoofd van de kolonie, de mierenkoningin, blijkt zichzelf te kunnen klonen en genetisch identieke dochters op de wereld te kunnen zetten. Van slakken wisten we al dat deze hermafrodiet (tweeslachtig) kunnen zijn en ook planten en bomen kunnen zichzelf bestuiven. Nog even, een millennium of wat, en de mannelijke mens is een bedreigde diersoort.

Het PvdA-kamerlid Heerts kwam met een ‘nieuw’ idee. Hij vond dat de raadszalen van gemeentehuizen maar gebruikt moesten worden om plaatselijke verdachten te berechten voor overlast en criminaliteit. Dat is nog maar een heel kleine stap verwijderd van de middeleeuwse methoden, waarbij mensen in volksgerichten op het dorpsplein werden beschuldigd, veroordeeld en terechtgesteld. Het lijkt mij dat er wel betere methodes zijn om de werkdruk op de rechtbanken aan te pakken. Minder ruimte geven aan de zogeheten claimcultuur en meer standaarduitspraken laten gelden voor vergelijkbare situaties. Maar ja, dan zal een advocaat me ongetwijfeld in twaalf pagina’s uitleggen waarom geen enkele situatie vergelijkbaar is.

Tja, en dan Aleid Wolfsen: hij was “een beetje dom”, zoals alleen Máxima dat zo goed kan zeggen. Ik snap hem wel een beetje: ben je burgemeester van een stad met zo’n 300.000 inwoners en krijg je in eerste instantie het AD achter je aan over je claimgedrag. Heb je net dat probleem opgelost, waarbij er niets kritisch gepubliceerd zou worden en dan komt er plotseling een journalist van het plaatselijke huis-aan-huisblad met een gedegen, maar kritisch artikel aanzetten. “Wat denkt zo’n freelance-journalist wel niet om mij zo te kijk te zetten?”, moet Wolfsen gedacht hebben. Op een telefoontje met de hoofdredacteur om het artikel, waar Wolfsen’s woordvoerder overigens keurig een reactie op had gegeven, niet te publiceren, ving Wolfsen bot. De uitgever was echter toeschietelijker: dit bedrijf annuleerde de complete oplage van “Ons Utrecht” om deze te vervangen voor een nieuwe editie: zonder het gewraakte artikel. “En die kosten, daar komen we wel uit”, aldus één van Wolfsen’s medewerkers.

Het is natuurlijk prachtig dat een huis-aan-huisblad als “Ons Utrecht” ruimte geeft aan een kritisch artikel, waarbij alle partijen hun weerwoord kunnen geven. Al te lang wordt op dit soort bladen met enige dédain neergekeken, terwijl ze vaak beter gelezen worden dan menig regionaal dagblad. Wolfsen oefende druk uit (want op een andere manier kan het telefoontje naar de redactie niet uit te leggen zijn) om een artikel dat hem niet beviel ongepubliceerd te laten. Maar uiteindelijk hebben niet circa 131.000 mensen het artikel over Wolfsen gelezen, maar miljoenen Nederlanders. En daar kan geen communicatieafdeling meer tegenop!

De Nederlandse regering doet een onderzoek naar de kredietcrisis en de uitkomsten van dit onderzoek laten nog een jaar op zich wachten. Kan ik vanaf deze plek alvast een deel van de conclusies voorspellen? “Iedereen heeft, in meerdere of mindere mate, schuld aan deze crisis. De financiële instellingen, die teveel risico’s hebben genomen en producten en diensten leverden waarvoor een lage meerwaarde gold. De controlerende instanties, die niet tijdig aan de bel hebben getrokken. De aandeelhouders, die de bedrijven en instellingen opstuwen naar steeds meer winstresultaten voor de korte termijn. De Nederlandse overheid, die eerder had moeten ingrijpen. De spaarders, die niet voor een half procent hoger, hun miljoenen op een niet-Europese bank hadden moeten zetten.” Ik vrees dat de uiteindelijke slotsom zal zijn dat iedereen een beetje schuld heeft en dat daardoor niemand echt verantwoordelijk kan worden gesteld.

Het woord van de week: Knuffelpaal.