“Wat mijn man vandaag heeft, kan ik morgen hebben”
SASSENHEIM – Het eerste mantelzorgcafé, dat maandag 2 november door Steunpunt Mantelzorg en Welzijn Teylingen georganiseerd werd in De Oude Tol, was met meer dan 60 deelnemers zeer goed bezocht. De aanwezige mantelzorgers, die ieder voor een zieke partner, ouder, vriend of vriendin zorgden, konden verhalen horen van lotgenoten en informatie krijgen over waar de beste ondersteuning te vinden is.
Door Joep Derksen
Bij een café wordt als eerste gedacht aan een bar, al dan niet met een aparte rookruimte. Deze maandagochtend vond het mantelzorgcafé plaats in een zaal van De Oude Tol, met koffie en een gebakje. Hoe het mantelzorgcafé er in de toekomst er in de toekomst uit gaat zien en waar het zal plaatsvinden is nog niet duidelijk, zo laat Letty Castelein van Steunpunt Mantelzorg weten. “Bij dit mantelzorgcafé gaat het om uitdelen van ervaringen. Verder zoeken we naar inspiratie hoe dit concept kan worden uitgediept.”
Ook wethouder Wim Hollart kwam een kijkje nemen: “Bij de voorbereidingen voor de nota Mantelzorgondersteuning vertelden enkele mantelzorgers dat ze een ontmoetingsplek wilden hebben om vragen te stellen en ervaringen te delen. Met een opkomst van ruim zestig mensen, beantwoordt deze bijeenkomst aan een doel.”
Geknokt
Mevrouw De Goeij zorgt al twaalf jaar voor haar man, die halfzijdig verlamd is. “Ik heb geknokt voor een vrijblijvend ontmoetingspunt als dit. Nu zullen veel mensen vooral informatie willen krijgen, maar na verloop van tijd zullen velen ook ervaringen uitwisselen. Als mantelzorgers onder elkaar kun je je inleven in iemand die voor een ander moet zorgen. We krijgen een warme deken van verbindingsgevoel over ons heen: we moeten allemaal voor iemand zorgen en kunnen er met elkaar over praten.”
Mevrouw Simmering laat weten over de reden waarom ze hier aanwezig is: “Mijn man is beginnend Alzheimerpatiënt. Er staat me waarschijnlijk een zware tijd te wachten, want het is een ziekte die alleen maar erger wordt. Dit is een goede plek om te horen welke zaken ik kan verwachten.” Op het podium ontspon zich een discussiegesprek met Nicole van Halen en de mantelzorgers mevrouw Berg en mevrouw Zep. Beiden informeerden de aanwezigen over hun persoonlijke situatie en wat hun motivatie is om voor hun geliefde te blijven zorgen. De uitspraak van mevrouw Berg trof iedere aanwezige in het hart: “Ik verzorg mijn man met liefde, want wat hij vandaag heeft, kan ik morgen hebben.” Mevrouw Zep wees op de noodzaak dat mantelzorgers ook aan zichzelf denken: “Voel je niet schuldig om een weekendje weg te gaan en de zorg aan een ander over te laten. Na die paar dagen ben je als herboren.”
Handig
De heer Maaskant, die zijn vrouw na een hersenbloeding en een tia al vier jaar verzorgd, was blij het mantelzorgcafé bezocht te hebben: “Er zijn altijd mensen die het nog erger hebben. Mij staat echter ook zoiets te wachten. Bij dit eerste mantelzorgcafé is het handig dat je ook bij andere mensen in de keuken kunt kijken. En ook de ondersteuning van organisaties als Welzijn Teylingen en Steunpunt Mantelzorg bij de zoektocht naar hulp is welkom.”
Tot slot werden alle aanwezigen opgeroepen een naam te bedenken voor het tot dan toe naamloze mantelzorgcafé. Er was veel creativiteit: “Het Klankbord”, “Het warme nest”, “De omarming”, “L.E.K. Lekker Even Kletsen” en “De warme Mantel”. De organisatie koos echter voor de naam “De kapstok”.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home