“De naam van de bol is heel belangrijk”

HILLEGOM – Hoeveel kan een mens doen in één leven? Velen puffen al bij de gedachte dat ze in de file van en naar hun werk moeten en ’s avonds ploffen ze uitgeput op de bank om te lachgenieten bij televisieprogramma’s als “De wereld draait door” of “Ik houd van Holland”. Dat is aan Sjaak Langeslag, onder meer Algemeen Voorzitter / President van de Koninklijke Algemeene Vereeniging voor Bloembollencultuur (KAVB) niet besteedt. Vijf minuten googelen tonen aan dat hij ook voorzitter is, danwel was, van de Agriraad, Stichting Groenkeur, LTO Gewasbescherming en intensief betrokken bij organisaties als Plantaardig Nederland en het Hoogheemraadschap Holland Rijnland. “Het begin van de dag bepaal ikzelf”.

Door Joep Derksen

Langeslag komt uit een ondernemersgezin met tien kinderen en als hij in zijn jeugd “Ja” had gezegd tegen de vraag of hij het akkerbouw- en veehouderbedrijf van zijn ouders wilde overnemen, dan zou zijn leven compleet anders zijn verlopen. “Ik zag dat echter niet zitten, want de omvang van het bedrijf was te klein en er was niet veel uitbreiding mogelijk. Uiteindelijk heeft een jongere broer van me wel het bedrijf overgenomen.”

“Van jongs af aan trok de biologie me aan en in 1971 ben ik aan mijn opleiding als plantenziektenkundige aan de Hogeschool van Wageningen begonnen. Mijn eerste baan was bij de Plantenziektenkundige Dienst in dezelfde plaats. Nadat ik in 1986 bij het Ministerie van Landbouw kwam te werken, kwam ik met de KAVB in contact. Ik werd adviseur voor hen en in 1992 werd ik gevraagd om voorzitter te worden.”

De voorzitter van vele instellingen is ongetwijfeld veel van huis weg. Heeft dat invloed gehad op zijn gezin? “Het begin van de dag kan ik zelf bepalen; aan het eind van de dag is het moeilijker. Je weet in verband met vergaderingen nooit hoe laat je thuis bent. We hebben altijd samen ontbeten; zo heb je altijd een moment op de dag om over allerlei dingen bij te praten en het leven te delen. Mijn vrouw was er altijd op de momenten dat de kinderen uit school kwamen. Een paar weken per jaar gingen we met de vouwwagen naar een camping op het buitenland; zo hebben mijn vrouw en ik de kinderen veel van de wereld kunnen laten zien.”

Bezinningsmoment

Hebt u ooit getwijfeld of u op de goede weg zat? “Wie twijfelt er nooit? Ik laat me niet zo door twijfel leiden. Eén bezinningsmoment dat me helder voor ogen stond was toen ik zo’n tien jaar voorzitter van de voetbalvereniging V.V. Teylingen was. Een van de leden wilde met me praten over een idee dat hij had. Ik vertelde hem dat we zijn idee een paar jaar geleden al hadden uitgevoerd en dat het niet werkte. Ik schrok van mijn eigen woorden, want die zijn de dood in de pot voor nieuwe ideeën. Ik vroeg hem om naar buiten te gaan, opnieuw binnen te komen en zijn idee nogmaals aan mij te vertellen, zodat ik een nieuwe reactie kon geven. Dat was wel het moment waarop ik bij mezelf dacht: ‘Misschien zit ik te lang bij de V.V.’ Als je te lang op een plek zit, loop je het risico dat je de eigen ervaringen meeneemt in je besluiten. Vervolgens heb ik samen met het bestuur rustig een opvolger gezocht.”

Toch is Langeslag al 18 jaar voorzitter van de KAVB: is er geen gevaar van sleetsheid? “Ik blijf me afvragen of ik in staat ben om leiding te geven aan ontwikkeling en verandering. Het mooie van het systeem bij de KAVB is, dat de leden iedere drie jaar bepalen wie de voorzitter mag zijn en ook dit jaar ben ik weer gevraagd om voorzitter te blijven. Men vindt blijkbaar dat ik nog altijd leiding geef of ontwikkelingen in gang zet. Daar komt bij, ik was in 1992 fulltime voorzitter en sinds enkele jaren parttime voorzitter. Tegenwoordig bestuur ik de KAVB drie dagen er week, mede dankzij de goede continuïteit van het secretariaat.”

Column

Iedere maand schrijft Langeslag een column in het vakblad “Bloembollenvisie”. Heeft hij schrijversambities? “Tegenwoordig is in dat iedereen een boek schrijft. Daar doe ik niet aan mee, maar columns schrijf ik met veel plezier. Je kunt dan een steen in de vijver gooien en mensen tot nadenken aanzetten.” In het hoofdkantoor van de KAVB ligt de “burgerlijke stand van de bollensector”. Iedere naam van elke bol is geregistreerd. Langeslag: “Zo zijn de bollen voor de consument herkenbaar en de telers weten welke behandeling het beste is voor iedere aparte bol.” Bekende mensen krijgen regelmatig een bloembol naar zich genoemd. Is dit ook een mogelijkheid voor de ‘gewone man of vrouw’? “De naam is heel belangrijk. Via bekende figuren genereer je een extra stukje publiciteit of je zet de mensen uit de sector in het zonnetje. Nu zijn er bedrijven die voor een paar honderd euro ervoor zorgen dat een tulp naar je vernoemd wordt. Dat is een devaluatie van het mooie benamingsinstrument; de waarde neemt hierdoor af, want als je het voor een paar honderd euro kunt regelen, wat stelt een bollenbenaming dan nog voor? Er is geen bol naar mij vernoemd en dat is ook beter zo. Mijn naam is in het buitenland onuitspreekbaar.”

U bent zo actief voor allerlei instanties: hebt u al een lintje ontvangen? Nee en ik vraag me af of ik deze zou willen hebben. Ik doe mijn werk met veel plezier, maar er lopen heel veel mensen op deze wereld die het meer verdienen. Met name de mensen die hun vrije tijd voor anderen inzetten verdienen een lintje. Mijn werk is geen lintje waard. Ik word er al voor betaald en als mensen in mijn omgeving zeggen: ‘Ik ben blij dat je jouw werk doet’, dan zegt me dat veel meer dan een lintje.”