‘Negatieve signalen waren geen topje van de ijsberg’

Vertrouwenspersoon verdwijnt

LISSE – De functie van vertrouwenspersoon vervalt per 1 januari 2011. Dat is het voornemen van het college van burgemeester en wethouders, zo liet wethouder Adri de Roon (D66) op dinsdag 26 oktober weten. Luud Kloos heeft in twee jaar tijd ruim vijftig mensen bijgestaan en geholpen op het moment dat zij een meningsverschil hadden met of in het ongelijk gesteld werden door een (semi-) overheidsinstantie. Er zijn echter verbeteringen in de dienstverlening aangebracht en ook het aantal vragen voor de vertrouwenspersoon is ver terug gelopen: dat alles leidt ertoe dat de tijdelijke functie van vertrouwenspersoon vanaf 1 januari niet verlengd wordt.

Het eindverslag van Kloos is nog niet afgerond, maar op basis van een conceptrapportage meent het college een goed afgewogen oordeel te kunnen vellen. De Roon: “In de eerste elf maanden van het tweede jaar dat Kloos actief is als vertrouwenspersoon, hebben zich elf mensen tot hem gewend. Dat is aanmerkelijk minder dan de 42 mensen die dit in het eerste jaar deden. Kloos meent dat dit komt door de verminderde bekendheid die aan zijn functie is gegeven. Hij is teleurgesteld dat de gemeente niet alle klanten van de ISD een brief heeft gestuurd met informatie over de vertrouwenspersoon, zoals in 2009 gebeurde. Echter, bij het grootste deel van de ISD-cliënten is hij bekend en ook alle instanties weten van het bestaan van de vertrouwenspersoon. Het verminderde aantal aanvragen is niet uitsluitend te wijten aan het niet versturen van die brief.’

De wethouder vermoedt dat het verminderde aantal aanvragen ook komt door de verbeteringen die zijn aangebracht in de dienstverlening. De Roon somt op: ‘De aanvraagformulieren zijn vereenvoudigd, de directeur van de ISD (Robert ’t Jong, red.) houdt een spreekuur, er is een formulierenbrigade ingesteld en de medewerkers krijgen trainingen. Dat zijn goede verklaringen voor het verminderde aantal mensen dat zich tot de vertrouwenspersoon heeft gewend. Bovendien zijn de kinderziektes uit de beginjaren van de Wmo (Wet maatschappelijke ondersteuning, red.) verholpen.’

De Roon besluit: ‘De reden voor het instellen van een vertrouwenspersoon was om na te gaan of de negatieve signalen over met name de werkwijze van de ISD het topje van de ijsberg was. Nu kunnen we stellen dat er geen sprake was van een topje van een ijsberg, enkel van een ijsschots. De pilot van vertrouwenspersoon is geslaagd, maar nu zijn er andere alternatieven waartoe mensen zich kunnen wenden: het lokaal loket, maatschappelijk werk, de ouderenadviseur van de SWOL of de directeur van de ISD tijdens zijn spreekuur.’