‘Zelfspot is de gezondste vorm van humor’

Wie is toch het raadslid Arthur Eijs?

NOORDWIJK – Jarenlang was hij actief in de toppen van de lokale politiek, totdat hij bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2010 weer keihard met beide benen op de grond kwam te staan. Een jaar ‘retraite’ deed hem goed en ondertussen is hij weer een graag gezien persoon in de politieke arena. In zijn jongere jaren heeft hij een nacht lang de binnenkant van een Kameroenese cel mogen bewonderen. Het is dus de hoogste tijd om ons af te vragen: Wie is toch het raadslid Arthur Eijs (Progressieve Combinatie)?

Als kind was Eijs (47) al gefascineerd door de natuur; van zijn zakgeld kocht hij natuurboeken en vaak trok hij met vrienden de duinen in en bleef dan de hele dag weg. Maar ook was hij een wat stil, verlegen en serieuze jongen, die volmaakt gelukkig was als hij kon luisteren naar klassieke muziek: ‘Ik kocht ook klassieke platen en keek naar het plaatje op de voorkant van de elpeehoes. Als dat plaatje (meestel van natuur) me beviel, kocht ik de plaat. Zo kreeg ik een gevarieerde collectie, van Tsjaikovski tot Bach en Vivaldi, maar ook Rachmaninov. En van muziek luisteren komt muziek maken; nu zing ik in verschillende koren.’

Jacques Cousteau was een van zijn helden, dus het was niet verwonderlijk dat Eijs biologie ging studeren. In die tijd ging hij acht zware maanden lang onderzoek doen naar olifanten in het noorden van Kameroen. ‘Ik zat in het openbaar vervoer en had mijn paspoort niet bij me en werd vervolgens door de politie eruit geplukt. Ik had geen rooie cent bij me om hen te betalen, dus belandde ik met 45 arme sloebers in een grote overbevolkte politiecel. Daar werden mensen voor mijn ogen gemarteld en veranderde mijn afkeer voor uniformen in een fobie voor uniformen.’ Toch blijft hij liefde houden voor het donkere continent: ‘Ik vind Kameroen een van de mooiste landen tere wereld en run een stichting om daar het onderwijs te ondersteunen.’

Nadat hij klaar was met zijn studie, moest hij het leger in. Maar hij weigerde: ‘Ik was een overtuigd pacifist en wilde niet leren hoe ik een ander om zeep moest helpen.’ Een commissie moest beoordelen of hij in aanmerking kwam voor de vervangende dienstplicht. ‘Ik heb het altijd raar gevonden dat mensen zich moeten verantwoorden dat ze geen soldaat willen worden. Het zou juist andersom moeten zijn.’

Hij werd als onderzoekcoördinator tewerk gesteld bij het Ministerie van VROM, ‘in het piepjonge werkveld Milieubeheer. ‘Destijds ging het over honderden miljoenen guldens. Dat was geweldig.’ Na 21 maanden zat zijn vervangende diensttijd erop en mocht hij bij VROM blijven. Tegenwoordig is Eijs beleidscoördinator Internationale Zaken bij het Ministerie van Infrastructuur en Milieu. ‘Ik vind het een eer om ambtenaar te zijn en voor de publieke zaak te werken. Ook in de politiek. Liever dan directeur van bijvoorbeeld een koekjesfabriek; ik draag werkelijk iets bij aan de samenleving.’

Sinds de jaren ’90 is Eijs actief in de lokale politiek. Eerst voor GroenLinks en later de Progressieve Combinatie, waar hij tot 2010 fractievoorzitter was. ‘Politiek is een prachtig vak waar je bepaalde kwaliteiten in kwijt kunt. Je kunt zaken bereiken voor de goegemeente. Ik vond het heel jammer dat ik er in 2010 uit moest, maar heb het volgende jaar gebruikt om kritisch naar mezelf te kijken. Ik heb ook fouten gemaakt en weet nu dat niet alles zo belangrijk is, als het in de politieke arena soms lijkt. Nu weet ik: zelfspot is een van de gezondste vormen van humor. En daar heb ik nog steeds baat bij; in de politiek en op het werk.