Handtekeningenactie tegen verhuizing

NOORDWIJKERHOUT – Jarenlang en soms zelfs tientallen jaren lang hebben ze onder begeleiding gewoond bij de GGZ Duin- en Bollenstreek, maar begin oktober dreigt voor 44 van hen het bericht te komen dat ze moeten verhuizen. De mensen met een psychiatrische aandoening kunnen niet voor zichzelf opkomen, maar ze trekken luid aan de bel. Met een handtekeningenactie hebben deze zwaksten van de samenleving donderdag 13 september geprobeerd om de Raad van Bestuur op andere gedachten te brengen.

De bewoners is jaren geleden toegezegd dat het moederbedrijf Rivierduinen een prachtig nieuw gebouw voor hen zou bouwen. Maar met de bezuinigingen die de rijksoverheid op Rivierduinen legt, en een verplichte vermindering van het aantal bedden, wordt dat nieuwe pand een utopie. De nieuwbouw zou een tekort van zes miljoen euro opleveren, maar blijven wonen in de huidige behuizing is ook geen optie, zo lijkt het. Daarom denkt de Raad van Bestuur serieus over na om de 44 bewoners naar andere locaties te verhuizen, waaronder een opvangplek in Oegstgeest.

Maar de bewoners zijn volledig overstuur en bang voor wat hen boven het hoofd hangt, zo laat een ervaringsdeskundige weten. ‘Het dorp is dichtbij, de winkels zijn vertrouwd en de winkeliers kennen mij. Ik voel me veilig in het dorp en kan mezelf zijn zonder nagewezen te worden.’ Een medebewoonster vult aan: ‘Als ik naar Oegstgeest moet verhuizen, raak ik angstig en voel me ontheemd. Ik heb te weinig geld om met het openbaar vervoer naar mijn familie en vrienden te gaan. Bovendien raak ik de bezoekvrijwilliger kwijt, die me nu wekelijks komt bezoeken.’

Andere cliënten maken zich zorgen over het wegvallen van hun vaste basis. Vaak hebben ze jaren nodig gehad om aan een nieuwe omgeving en nieuwe mensen te wennen. ‘We zijn niet gek, maar worden weer als stuk vuil behandeld. We hebben geen stem, maar willen een eigen vaste plek.’ Een ander, die al tientallen jaren in Noordwijkerhout woont: ‘Mij is vanaf het begin voorgehouden, dat ik in dit dorp mag blijven. Nu moet ik toch verhuizen.’

Miranda Cozijn is voorzitter van de Familieraad en ze neemt het voor de mensen op: ‘Veel van deze mensen durven al bijna niet naar buiten; je kunt het niet maken om hen naar Oegstgeest te laten verhuizen.’ Ze vreest dat enkele cliënten terugzakken in een psychose en pleit ervoor dat de Raad van Bestuur beslist om de huidige behuizingen flink op te knappen.

Carla Overkamp, bestuurssecretaris van Rivierduinen, laat namens de Raad van Bestuur weten dat nog niet is besloten dat de cliënten gedwongen moeten verhuizen naar Oegstgeest. Maar de sterk verminderde overheidssubsidie raakt de Rivierduinen wel. ‘En in het bijzonder de mensen die al langer bij ons in de zorg zijn. Vanaf volgend jaar nemen we minder mensen op en gaan meer ambulant werken. We zullen per cliënt moeten bekijken waar voor die cliënt het beste bed staat. Sommigen hebben heel intensieve zorg nodig, anderen minder intensief. We gaan voor een goede kwaliteit van leven.’