Leven met een beperking gaat niet over rozen

LISSE – Het leven van mensen met een beperking gaat zeker niet over rozen. Niet alleen hebben zij meer moeite dan ‘onbeperkte’ mensen om hun dagelijks leven te leiden; ook worden ze volop geconfronteerd met onwetendheid, misverstanden en onbeholpenheid. De Zondagsvlinder wil bereiken dat jongeren, mensen met een beperking en ouderen met elkaar integreren. Één van de meest bevlogen mensen achter de Zondagsvlinder is Mercia Passchier. Haar doel in het leven is, dat mensen meer begrip krijgen van elkaar en voor elkaar.

De beperkte medemens worstelt dagelijks met zaken als ziekte, eenzaamheid, psychiatrische aandoeningen, schulden, verslavingen en depressiviteit. Regelmatig komen ze door een combinatie van deze factoren terecht in de criminaliteit en prostitutie. Soms willen mensen met een beperking initiatieven ondernemen, maar dan lopen ze op tegen de muren van onbegrip. Overheden, banken, verzekeraars en andere instellingen gaan ervan uit dat iedereen internet heeft en dus alle informatie kan vinden. Maar dat is voor veel mensen met een beperking simpelweg te moeilijk.

Welke verbeteringen moeten er in de samenleving komen om het leven voor deze mensen mooier te maken? Passchier: ‘Vaak weten mensen de weg niet om hulp te krijgen. Soms zijn mensen te trots om te laten merken dat ze het niet meer kunnen en soms duurt een hulptraject erg lang. Ze dienen  vaak veel vragen omtrent hun persoonlijke leven, inkomen, kinderen en dergelijke in te vullen. Veel mensen kunnen dit niet. Ze zijn te oud of ze snappen het niet.’ Bijkomende factor is, dat de samenleving voor heel veel mensen te complex is geworden. De familiebanden zijn verbroken en ze hebben geen steun meer aan de kerk of andere verenigingen. Er is buiten de georganiseerde activiteiten geen sociaal vangnet voor mensen. Dus, wie niet van al dat georganiseerde houdt, valt buiten de boot. ´Ze hebben ook geen huisdieren, want die kunnen ze niet verzorgen. Dat is jammer, want een kat of hond brengt veel vreugde.´

Passchier is als netwerkondersteuner bekend geraakt met mensen met een verstandelijke beperking. Ze heeft veel affiniteit met de beperkte medemensen en zij met haar. Passchier heeft onder meer voor een man een netwerk opgezet bij tafeltennisvereniging `Reflex`. Ook hield ze in 2011 een workshop met mensen met een verstandelijke beperking, die heel mooie schilderijen maakten.

Sinds mei vorig jaar zette Passchier allerlei zondagactiveiten op voor deze mensen en die activiteiten werden met circa 20 deelnemers goed bezocht. Passchier: ‘Ik besefte dat ik een leegte aan het opvullen was. Door het enthousiasme ontstond het idee, om een zondagsoos te starten. Veel mensen en zeker met een verstandelijke of andere beperking, hebben op de zondagen vaak niets te doen. Ze zitten in hun woning te wachten totdat er iets gaat gebeuren. Zo kwam het integratie-idee op: iedereen is welkom en door creatief met elkaar bezig te zijn, te sporten of filmpjes te bekijken, bewerkstelligen we de integratis tussen alle geledingen van de maatschappij. Bovendien kunnen we informatie geven over de verschillende diensten van de overheid en mensen een beetje wegwijs maken in het doolhof van de maatschappij.´

Er zijn heel veel instanties die deze mensen ondersteunen, m aar toch wordt lang niet iedereen bereikt. Mensen met een vlekje worden niet overal geaccepteerd. ´Gewone´ mensen durven ook vaak niet het initiatief te nemen, om eens bij iemand te gaan zitten die beperkt is. Dit komt ook voort uit onwetendheid en de angst om afgewezen te worden. Maar ook kunnen mensen niet goed met de verstandelijke beperkte medemens omgaan.  Óf ze worden doodgeknuffeld, of ze worden afgewezen.

Wat is het ergste dat je tegen iemand met een beperking kunt zeggen. ´Er zijn zo veel dingen erg, maar uitsluiten van iemand of beledigen spant de kroon. Maar ook over iemand praten waar hij of zij bij staat is verschrikkelijk. Het gaat erom dat mensen , met of zonder beperking, respect krijgen. Begrip tonen als het een ietsje langzamer gaat of een foutje accepteren. Lach ze niet uit, maar lach ze toe.´