Laatste nieuwjaarsspeech in gemeentehuis

JOEP DERKSEN

OEGSTGEEST – Voor de laatste keer hield burgemeester Els  Timmers haar nieuwjaarsspeech voor de inwoners van het dorp. En waarschijnlijk was het ook de laatste maal, dat deze speech in het huidige gemeentehuis gehouden werd. Volgens goede traditie werden enkele inwoners gehuldigd met een erepenning.

De burgemeester greep toch al terug naar oude tradities, want sinds haar aanstelling in 1998 was het alleen in 1999 zo, dat de gemeente een ‘ouderwetse’ nieuwjaarsbijeenkomst hield. In de jaren daarna werd het feestje gehouden in de nadagen van december.

Ze was vol lof over alle mensen die zich vrijwillig inzetten voor het verbeteren van Oegstgeest en stelde: ‘Ik vind Oegstgeest bijzonder. U ook, anders zou u niet net als veel andere Oegstgeestenaren uw kostbare tijd inzetten voor al dat vrijwilligerswerk dat er in Oegstgeest te doen is. Verder droomde Timmers ervan dat veel toeristen zullen terugkeren naar Oegstgeest aan de Rijn, om ‘met een eigen boot lekker naar de kust of de Kaag te varen’.

Het was tijd voor het uitreiken van de erepenningen en als eerste werd Lucien Geelhoed naar voren geroepen en ze benoemde hem ‘Huisvriend van de Gemeente’. Timmers oordeelde: ‘Zonder jou zou Oegstgeest in beweging niet zo’n groot succes geworden zijn. Want behalve enthousiasme en energie heb je gewoon ook mensen nodig die vlieguren maken. Je bent de initiator van het Dorpslab Oegstgeest dat zo’n 40 partners heeft. Natuurlijk heb je het niet alleen gedaan en kreeg je hulp van een aantal andere Oegstgeestenaren met hart voor de zaak, maar jij verzaakte nooit, was er altijd bij en was een vast aanspreekpunt voor gemeente en burgers over Oegstgeest in beweging.’

 

De tweede erepenning was voor het Bestuur van de Oorlogsgravenstichting Oegstgeest. Al tien jaar vormen consul L. Vlasveld, de heren F. Lugt, P. van Krieken en de dames M. Merkestein, mevr. M. vd Brink en consul L. Vlasveld het bestuur van deze stichting die als doel heeft ‘opdat zij met eere mogen rusten”. Samen dragen zij zorg voor het onderhoud van de oorlogsgraven bij het Groene Kerkje en dat doen zij met toewijding en liefde. Uit respect en eerbied en omdat zij de doelstellingen van hun stichting een warm hart toedragen.’

 

Na het heffen van de champagneglazen kregen alle aanwezigen ook een aardigheidje mee naar huis; een tinkelbel. Dit sleutelhangertje met kleine belletjes eraan kan aan de portemonnee vastgemaakt worden. Op het moment dat een dief je geld in pinpassen wil stelen, slaan de belletjes alarm. Het kleinood werkt overigens niet om te waarschuwen tegen opgelegde belastingverhogingen.