Kindermishandeling (deel 2)

Column

KAAG EN BRAASSEM – Tijdens een persgesprek over de uitkomsten van de Inspectie Jeugdzorg vertikten veel officiële hulpinstanties om op te komen dagen en zich te verantwoorden voor de afgelopen tien jaren waarin zij fout op fout stapelden. Met de bijna-dood van een 12-jarig meisje tot het gevolg. De enige die het lef had om wel te komen was Tanja van Dijk, woordvoerder communicatie Jeugdbescherming West. Zij beantwoordde vragen van de pers met aan haar zijde de wethouder Henk Hoek.

Wat wethouder Henk Hoek betreft; het was tenenkrommend om hem te horen praten. Keer op keer wees hij op de regeltjes en dat de gemeente (en hij als verantwoordelijk wethouder) toch echt wel goed gehandeld heeft. Met vage zinnen als: 'We hebben een systeem ingericht waarbij we antwoord kunnen geven op de ondersteuningsvragen die vanuit de samenleving komen.' Het handen wassen ging verder: 'Als gemeente hebben we wel het goede systeem ingericht, maar binnen het systeem zijn best wel wat conclusies te trekken als het gaat om verbeteringen. Dan gaat het om de verbindingen onderling tussen de partijen, het delen van informatie. Daar hebben we een plan van aanpak op geschreven. Acties zijn uitgezet, dit jaar nog. De verbetering is van meet af aan in gang gezet en we blijven daar mee bezig.'

Niks, geen woord, sprak hij over het meisje (en haar broer) zelf, die tien jaar lang in een levende nachtmerrie opgesloten zaten. Pas helemaal aan het eind van het persgesprek, na lang aandringen, kon Hoek uiteindelijk het volgende uitspreken: 'We zijn enorm geschrokken van dit incident. Het heeft geweldige impact. We betreuren het vooral voor het kind. Er is een zekere structuur en opeenvolging van activiteiten die verbeterd moet worden. Dat is een manier van werken die voor verbetering in aanmerking komt. Ik hoop de komende jaren dit niet meer mee te maken.'

Nee, de wethouder hoopt dit de komende jaren niet meer mee te maken. Maar dat zou toch niet komen omdat zulk soort situaties er voor kunnen zorgen dat hij zijn wethoudersbaantje zou kunnen verliezen? In wat voor maatschappij leven we, dat we bestuurders hebben die alleen aan hun eigen hachje denken? En er bijna altijd mee wegkomen? Waar zijn de mannen met ballen, die hel en verdoemenis afroepen over instanties die de allerzwaksten in de samenleving niet beschermen, maar nodeloos en onverbiddelijk aan hun lot overlaten.

Joep Derksen