Column

Oostenrijk

Het college van burgemeester en wethouders staat voor een duivels dilemma, waarde columnlezer. Ga je voor de 'gemakkelijke' optie en geef je toestemming aan een woningbouwcorporatie om de Oostenrijkse woningen te slopen? Of kies je er voor, om te luisteren naar het advies van de Commissie Ruimtelijke Kwaliteit en besluit je om deze gebouwen met een 'zeer hoge monumentale waarde' te laten staan en te renoveren?

Oostenrijkse woningen zijn houten huizen, die in Roelofarendsveen (Berkenweg, Dijkstraat, Essenweg en Lindenlaan), Oude Ade (Kolk), Kaag (Prins Bernhardlaan en Julianalaan) en Nieuwe Wetering (Voorweg) staan. De bewoners van de Oostenrijkse woningen zijn duidelijk over wat zij willen. Ze genieten met volle teugen van hun huis. Ook al voldoen deze woningen niet aan de meest recente bouwnormen, toch kun je er prima in wonen. Bovendien hebben ze veel ruimte om hun huis heen; het is een luxe dat ze zeker zullen verliezen als deze Oostenrijkse woningen gesloopt en vervangen worden voor moderne bouw.

Maar de Stichting MeerWonen (voortgekomen uit een fusie tussen Alkemade Wonen en Woningstichting Buitenlust) ziet de historische huisjes het liefst van deze aardbodem verdwijnen. De onderhoudskosten zijn op termijn veel hoger, dan wanneer je deze lieflijke pandjes sloopt en er nieuwe huizen voor in de plaats zet. Het is het oude voorkeursdilemma 'geld versus cultuurhistorie'. En vaak verliest het historisch waardevolle object het van het kortetermijnwinstbejag van de ene of andere organisatie. Verantwoordelijk wethouder Herman Haarman (D66) heeft direct na zijn aanstelling de taak om een keuze te maken.

Gijs Korevaar, burgerlid namens SVKB heeft zijn mening al duidelijk gemaakt: 'De buurt wil geen aantasting van het dorpsgezicht, want de karakteristieke huizen zijn niet te vergelijken met de saaie nieuwbouwrijtjes die er voor in de plaats zouden kunnen komen. En de bewoners zien de bui hangen: nieuwbouw betekent ongetwijfeld fikse huurverhoging. Afblijven van het oude. Er is al te veel gesloopt en vervangen door fantasieloze stapels stenen. Het verleden bewaren mag van mij best wel wat kosten.' Die Gijs Korevaar heeft in dit geval groot gelijk. Een college dat al jaren rondtamboert dat het tijd wordt voor 'anders denken, anders doen', krijgt nu (weer!) de gelegenheid om dat credo ook in de praktijk toe te passen. Volg dus niet de koude wens van het geld, maar ga mee met de harten van de bewoners van de Oostenrijkse Woningen.

Joep Derksen