Column

Negatief

'Waarom zijn journalisten toch altijd negatief?' Deze verzuchting uitte Commissaris des Konings Jaap Smit tijdens zijn nieuwjaarstoespraak. Door een gehoor van louter bestuurders werd deze hartenkreet liefdevol omarmd. De gedachtegang is: 'Wij zetten ons in voor een betere samenleving en dus verdienen we ook meer waardering door de goegemeente'.

Ook in de gemeente Kaag en Braassem vraagt een enkele politicus zich na het lezen van een artikel van mij zich wel eens af, hoeveel citroenen ik nou weer gegeten heb. Hierbij vergeet hij/zij, dat een kritisch stuk over een bestuurlijke maatregel of voorstel, niet persoonlijk bedoeld is. Alles wat ik schrijf, doe ik met de belangen van de inwoners in gedachten.

Het gemiddelde raadslid beseft het niet altijd, maar de gemeenteraad én het college van burgemeester en wethouders hebben een enorme macht. Een macht die er zelfs toe leidt, dat grond van particulieren onteigend wordt. Vele miljoenen euro's kan de gemeente uitgeven aan niet goed doordachte projecten. Ik zal het woord Braassemerland maar niet in de mond nemen. Voor een betere samenleving is het uiterst belangrijk, dat die macht gecontroleerd wordt.

Het is de taak van een journalist om het 'oogklepbeleid', dat sommige politici hebben, te doorbreken. Of juist ideeën uit de samenleving onder de aandacht te brengen van de beleidsmakers. Voor bestuurders en raadsleden dreigt na hun installatie, na de gemeenteraadsverkiezingen van woensdag 21 maart, namelijk al snel het gevaar, dat ze omzwachteld worden door de bestuurlijke mantels der liefde. Voorheen 'normale' inwoners mogen plotseling meepraten over Schiphol, duurzaamheid, grondwaterbeleid, OV. En al snel voel je jezelf enorm belangrijk, want je praat mee met de 'powers to be'. Dat gevoel is heel natuurlijk en ik zal dat niemand verwijten.

Maar juist als je 'meepraat', blijft het gevoel dat je niet te kritisch of vooruitstrevend kunt zijn, omdat je dan de aandacht of het respect van je collega-bestuurders verliest. Terwijl de feitelijke beslissingen vaak uiteindelijk boven je hoofd worden genomen. Het uitermate goede idee om Schiphol niet boven land te laten groeien (Lelystad, een tweede Kaagbaan), maar juist te verplaatsen naar de Noordzee, komt niet vanuit bestuurlijk Nederland. Maar van geïnspireerde inwoners.

Wees als politicus daarom niet geïrriteerd, als er een kritisch artikel komt over jouw idee, uitspraak of voorstel. Maar wees blij, dat er aandacht aan geschonken wordt en omarm tegenvoorstellen. Voor de toekomstige raadsleden is dit de beste les, die je de komende vier jaar dagelijks (dus 1.461 keer) moet opdreunen: Kritiek is niet een uiting van negativiteit, maar een bron van inspiratie voor jou als bestuurder om nóg beter te kunnen presteren voor de inwoners. Jij staat namelijk in dienst van die inwoners; het is niet andersom.