Column

Last


De vervallen panden aan de Kerkstraat 1 en 2 moeten gesloopt worden. De eigenaar was dit al langer van plan, maar het college van burgemeester en wethouders heeft hem nu een last onder dwangsom opgelegd, om er zeker van te zijn, dat deze huizen zo snel mogelijk verdwijnen.


Jarenlang probeerde het gemeentebestuur de eigenaar te overtuigen om de panden weer in originele staat te herstellen. Daar is niets van gekomen; zelfs een eerder afgegeven last onder dwangsom van 75.000 euro hielp niet. Nu zijn de panden reddeloos verloren. Sterker nog, volgens de gemeente is er nu sprake van een ‘onveilige situatie’. En dus wordt die dwangsom opgelegd. Die dwangsom is natuurlijk een gevalletje van blaffen voor de bühne, waarde columnlezer. Als signaal aan de eigenaar, dat eigenlijk toch echt wel het gemeentebestuur de baas is en het laatste woord heeft in deze kwestie. Terwijl de echte winnaar natuurlijk de eigenaar zelf is. Hij heeft het voor elkaar; de panden, waar hij zo graag van af wilde, kunnen nu verdwijnen en hij kan er iets nieuws en winstgevends voor in de plaats zetten.


Al zou het natuurlijk ook kunnen zijn, dat hij die slooppanden nog een tijdje laat staan, als overwinningsteken richting het gemeentebestuur. Met die gedachte lijkt het besluit voor de last onder dwangsom toch niet helemaal overbodig te zijn.


Nog iets heel anders. Vorige week zat ik bij de fractievergadering van PRO en hoorde daar opmerkelijke uitspraken. Als eerste een wijsheidje van wethouder Floris Schoonderwoerd: ,,De Wet van Sinterklaas. Als je weet wat je wilt en je zegt wat je wilt, is de kans groot dat je het krijgt.’’ Even later beklaagde Laura van Klink zich over een regionale bijeenkomst, waar ze was geweest. En ze gebruikte hiervoor een drieletterwoord, dat ik uiteraard hier niet kan schrijven. ,,Die avond was …: Kwalitatief Uitermate Teleurstellend.’’


Wie zegt, dat politiek niet leuk is?!