Van de dingen die voorbij gaan

LEIMUIDEN – Nog één keer kijkt Dick Brussen terug naar de plek, waar zijn werkzame leven is begonnen; de oude remise van het voormalige busbedrijf Maarse & Kroon. Behalve een stapel stenen is er niets meer van over van wat ooit een statig gebouw was. In Brussee’s huis is een tegeltje uit 1973 nog het allerlaatste dat, samen met enkele miniatuurbusjes, herinnert aan de glorieuze jaren van het bedrijf.


Maarse & Kroon werd in 1923 opgericht met een busdienst van Rijnsaterwoude naar Leiden, waarbij ook Leimuiden werd aangedaan. Nadat de remise in Leimuiden in gebruik werd genomen, werden twee nieuwe buslijnen in gebruik genomen: Leimuiden – Aalsmeer en Leimuiden – Leiden. ,,Ons dorp was het begin en het einde’’, stelt Brussen met trots.


Brussen (82) ziet het nog goed voor zich; als kind speelde hij met vriendjes vaak in het pand. Terwijl de bussen af en aan reden, was hij daar aan het voetballen of tollen. Dat tot grote ergernis van de toenmalige chefs door Juus van Immerseel en Toon de Bruijn, herinnert Brussen zich nog lachend. ,,Ze hadden daar zo’n mooie gladde vloer; ideaal om te voetballen. Maar het was natuurlijk wel gevaarlijk met die in en uit rijdende bussen.’’


Enkele jaren later trok Brussen als 10-jarige jongen de stoute schoenen aan; hij vroeg of hij mocht helpen om de bussen te poetsen en de vloeren te vegen. Deze machtige vervoersmiddelen hadden namelijk een enorme aantrekkingskracht op hem en die passie voor bussen is altijd gebleven. ,,Ik vond alles mooi aan bussen en luisterde graag naar de verhalen van chauffeurs als Jan Vis; dat waren oude knarren, maar ze konden prachtig vertellen.’’


Op zijn 14^de, in 1951, kreeg Brussen een baan bij Maarse & Kroon, al was zijn werkplek, de werkplaats, in Aalsmeer. ,,Dat was inmiddels de hoofdbasis geworden. Het gebouw in Leimuiden werd alleen nog gebruikt voor service, het onderkomen voor chauffeurs en als stalling.’’ Toch maakte Brussen nog regelmatig gebruik van het pand. ,,Het was een knus werkplaatsje; je had daar volop en voldoende licht en als ik wilde, kon ik lassen aan mijn auto. Ook heb ik zeepkisten gemaakt voor mijn zoons, zodat ze die konden gebruiken in de zeepkistenrace. Met vier stepwieltjes en een echt stuur er op. Dat was nog in de jaren zeventig.’’


Brussen pakt een steen op, schud even zijn hoofd en stelt: ,,Het is jammer, dat het weg is. Dit is toch een stuk historie van Leimuiden. Een kwart eeuw geleden had de Stichting Veteraan Autobussen nog gevraagd of ze dit pand mochten overnemen om daar historische bussen te stallen. Maar het toenmalige gemeentebestuur gaf daar geen toestemming voor.’’ Hij besluit: ,,Het is jammer dat zo’n gebouw met die boerderij verdwijnt. Ik vond het wel een mooi stukkie dorp. Maar dat is de vooruitgang, denk ik. Ik ben er begonnen en heb mijn centen er mee verdiend. Maar het allermooiste wat ik aan mijn tijd bij Maarse & Kroon heb overgehouden, is Emmy. Dat is mijn vrouw, die ik daar heb ontmoet.’’