‘Vluchten doe je niet vrijwillig’

Andere culturen centraal op Internationale Vrouwendag

Noordwijk – Vijftig vrouwen en één man verzamelden zich op 8 maart in de Buurtkerk om voor de achtste keer de Internationale Vrouwendag te vieren. Het thema was: ‘Stap eens in een andere cultuur’ en drie vrouwen uit Iran, Afghanistan en Duitsland vertelden over hun ervaringen met het wonen in de Nederlandse maatschappij. ‘Vluchten doe je niet vrijwillig’.

Door Joep Derksen
Iedere bezoekster nam eigen eten en drinken mee voor andere aanwezigen, zodat iedereen kon genieten van zelfgebakken cake, frisdrank, wijn, bier en paaseieren. Voorafgaand aan de viering konden de aanwezigen informatie ophalen bij stands van de Lesbische vrouwen in de kerk, Amnesty International en de Wereldwinkel.

Dicky Brugmans is een van de zeven vrouwen die deel uitmaken van de werkgroep 8 maart van de Raad van Kerken. De Internationale Vrouwendag is absoluut niet overbodig, zo vindt zij. ‘In Nederland mogen de rechten van de vrouw dan min of meer gelijk zijn aan die van de man, maar in het buitenland vindt nog veel discriminatie van de vrouw plaats. Wij willen door deze bijeenkomst de mensen wakker schudden en op te komen voor de rechten van de vrouw. Samen staan we sterk!’

Hoofddoek

Vrijwel de gehele dienst was opgedragen aan Rebekka, volgens de bijbel aartsmoeder van velen. Een quote brengt een totaal ander perspectief op de hoofddoekjesdiscussie die nu al enkele jaren gaande is. Zo vertelt een gesluierde vrouw: ‘Het is wel eens praktisch een man vanachter een sluier op te nemen, zonder dat het hem opvalt!’

Om de aanwezigen een klein inzicht te geven in wat het betekent om in een andere cultuur te komen wonen, werden drie vrouwen naar voren gehaald die in de jaren negentig naar Nederland zijn gekomen. Zahra vertelt het aandachtig luisterende publiek over hoe zeer zij haar familie mist die ze in Iran heeft moeten achterlaten. ‘Ik heb nu een nieuw leven opgebouwd, maar in mijn geboorteland hebben de vrouwen maar heel weinig rechten. Alleen thuis zijn de vrouwen baas in eigen huis.’ Ze vervolgt: ‘Het was niet gemakkelijk om in Nederland overnieuw te beginnen: we deden het niet vrijwillig en hadden er niet voor gekozen. Ik heb heel erg sterk moeten zijn voor de kinderen, om het hen zo gemakkelijk mogelijk te maken.

Anisa is 13 jaar geleden gevlucht uit Afghanistan met haar man en kinderen: ‘Ik wilde mijn kinderen in veiligheid brengen en mijn eigen leven hiervoor opgeofferd’, vertelt ze. ‘Mensen in Nederland beseffen het vaak niet, maar het leven is niet zo gemakkelijk voor iedereen.’ Marga uit Duitsland heeft af en toe ook heimwee naar haar heimat. De aardappelschilmesjes worden in mijn geboorteplaats Solingen gemaakt en ik heb er een paar van in de keukenla liggen.’

De werkgroep gaf de avond ook een interactief aspect en het publiek werd uitgenodigd een onbekende op te zoeken en aan haar te vragen wie ze is, waar ze vandaan komt en wat haar achtergrond is. Hilariteit alom, maar binnen korte tijd werd er gezellig geklessebest.