Politie-recreatieteam in Katwijk: geen ‘Miami Vice’ op het water

Op pad met varende agenten

KATWIJK – Het leven van een politie-recreatieteam gaat niet over rozen. Waar veel mensen illusies hebben van ‘Miami Vice-achtige’ situaties, met pistooltrekkende agenten in flitsende speedboten, is de werkelijkheid een stuk minder romantisch. Onze verslaggever ging op pad met hoofdagent Ellen van der Beek (24) en wijkagent jeugd, Gerrit van Rijn (26). “Er is niets schokkender dan de ogen van een driejarig jongetje die je levenloos aanstaren terwijl je hem aan het reanimeren bent.”

door Joep Derksen

Op zaterdag 11 augustus schijnt de zon maar er waait ook een forse wind, dus de coördinator bepaald dat Ellen en Gerrit de binnenwateren opgaan om daar te controleren op overtredingen. “We controleren vooral op de aanwezigheid van vaarbewijzen, openbare orde en milieuregels. Alcohol op het strand wordt gedoogd, maar in de binnenwateren mag je niet over je limiet van 0,8 promille heengaan.”

Het team laadt de boot in het water van het uitwateringskanaal om de Oude Rijn en het Valkenburgse Meer te bevaren. De eerste die zijn bootje moet aanmeren naast de politieboot is een tiener met een overduidelijke Amsterdamse tongval. Hij had zijn dodemanskoord keurig om de pols en mocht doorvaren. Ook de visser die iets verderop aan de kant stond had zijn vispas bij zich. Net na de Nieuwe Roversbrug komen Ellen en Gerrit een rubberbootje tegen met twee mannen, waarvan de een snel zijn T-shirt over een aantal plastic tassen legt. De heren blijken uit Newcastle te komen en gaven toe “drie blikjes bier” te hebben gedronken. De bestuurder van de boot moest blazen en het woordje ‘Fail’ verscheen op het apparaat. Dit had vervelende consequenties voor hem, want hij werd aangehouden en een politieauto werd opgeroepen om hem naar het politiebureau te brengen. Omdat Ellen en Gerrit hem hadden aangehouden, moest Ellen terug naar het bureau om het verder af te handelen. De Engelsman bleek meer dan het dubbele van het toegestane alcoholpercentage in zijn bloed te hebben en hij moest van de dienstdoende officier van justitie na vier uur een bedrag van 100 euro neertellen voor de boete. Daar kwam de Brit nog goed weg, want normaliter zou zo’n boete met dit alcoholpercentage veel hoger liggen. De betreffende officier verving echter een collega en was geen expert.

Kluns

Terwijl Ellen de volle vier uur op het bureau zat, ging Gerrit verder met zijn dienst. Iets verderop zaten een vader en zijn zoon Duncan (15) te vissen in hun boot. Gerrit: “Vorige week controleerde ik hem en toen zei hij hoe blij hij was te zien dat er echt gelet wordt op de aanwezigheid van een vispas. Ik doe hem dus een plezier en zal hem nogmaals controleren. De man kon zijn pasje keurig laten zien, maar Duncan moest met rode oren bekennen dat hij zijn vispas op de keukentafel had laten liggen. “Wat ben jij een kluns!”, constateerde zijn vader. Duncan had echter geluk, want hij kreeg van Gerrit een week de tijd om de vispas op het politiebureau te tonen.

Veel vissers, enkel mannen, werden gecontroleerd op een vispas, maar slechts een volwassen man kon niets tonen. Hij kreeg dan ook een bekeuring. Gerrit vertelt: “In mijn werk treed ik altijd met respect op richting de recreanten. Zij hebben namelijk ook een vrije dag, dus ik ben niet heel rigide bezig. Zie het als een stukje service naar de burgers toe.”

HALT

Terugvarend richting het uitwateringskanaal ziet Gerrit jongelui die van de Nieuwe Roversbrug springen. In volle topsnelheid gaat de boot op de overtreders af en alle vier krijgen ze onherroepelijk een bekeuring. De 18-plussers moeten 75 euro betalen en de jongste van het stel krijgt een bon voor 38 euro. Hij had nog geluk, want het beleid is dat iedere jonge brugspringer automatisch naar het HALT wordt doorgestuurd. Dat geldt echter alleen voor tieners die uit deze regio komen en dit gezin kwam uit Nieuw Lekkerland. Gerrit: “We zijn hier zo streng omdat in het verleden al eens iemand is omgekomen door het brugspringen.” De vier aanvaardden hun straf zonder zeuren: “OK, slikken, betalen en doorgaan!”

Terug op de post is de vraag wat de agenten nu het liefst willen? Gerrit: “Er hangt een zwaard boven het recreatieteam: ieder jaar moet de coördinator bij de gemeente strijden voor het behoud van dit team. Natuurlijk is het fantastisch dat wij dit onderdeel van ons werk kunnen doen, maar we zitten zeker niet lui achterover. Zonder controle kunnen de overtredingen de spuigaten uitlopen.”

Ellen vult aan: “Het contact met de mensen verloopt altijd veel positiever en je krijgt meer van hen te horen. Regelmatig horen we tips over hangjeugd of illegale handel waar we actie op kunnen ondernemen. Ik hoop ook dat het beeld dat de mensen van de politie hebben wordt bijgeschaafd. We schrijven echt niet alleen maar bonnen, maar doen aan hulpverlening, bemiddelen bij burenruzies of worden geconfronteerd met een psychiatrische patiënt.”

Gerrit: “Wanneer je al jong bij de politie komt, word je vroeg volwassen. Je staat altijd vooraan en men verwacht dat je daadkrachtig optreedt. Daarnaast liggen leven en dood vlak bij elkaar: er is niets schokkender dan de ogen van een driejarig jongetje die je levenloos aanstaren terwijl je hem aan het reanimeren bent.”