Boa’s: “Niet meteen met bonnenboekje wapperen”

TEYLINGEN – Het leven van een boa (buitengewoon opsporingsambtenaar) gaat niet altijd over rozen, maar het is wel mooi werk. Dat is de conclusie die de vier boa’s trekken die bij de gemeente in dienst zijn. Annette Kobes, Albert van den Burg, Ralph Wijvoord en Awah Lai namen de Nieuwsblad Teylingenjournalist mee op een van hun diensten en gaven een inkijkje in hun activiteiten.

Door Joep Derksen

Lai en Van den Burg zijn al meerdere jaren boa voor de gemeente Teylingen en Kobes en Wijnvoord kwamen enkele maanden geleden in dienst. In totaal zijn ze 1480 uur per jaar bezig met handhaven; zoveel mogelijk zijn ze hiervoor op straat aanwezig, maar er moet ook veel papierwerk worden afgehandeld. Kobes: “We controleren onder meer op de blauwe zone, hoe honden worden uitgelaten, precariorechten en bouwmaterialen op de openbare weg. De mensen zijn blij dat je in hun straat langskomt, want we zijn toch een verlenging van het blauw op straat. Met name de oudere mensen waarderen het zeer.”

Lai vult aan: “We controleren ook dat er geen bootjes op het openbaar groen worden gezet, want als we ze aantreffen geven we de eigenaar een week de kans om het vaarmiddel weg te halen en anders doen we het zelf. Ook zijn we scherp op zaken als het illegaal aanleggen van woonboten.”

Jeep

Kobes en Van den Burg stappen in een van de gemeentelijke auto’s en rijden een route door Voorhout, Sassenheim en Warmond. Na anderhalve minuut rijden wordt de eerste overtreding geconstateerd: een jeep staat direct naast en op een zebrapad van de Herenstraat geparkeerd. Enkele minuten wachten de boa’s en vervolgens komt een vrouw uit een nabijgelegen drogisterij aanlopen, met haar zoontje op de arm: “Bekeur me maar hoor, maar bedenk wel een ding: de mensen die hier in de buurt werken houden allemaal de parkeerplaatsen bezet. Ik ben wel zes keer heen en weer gereden om een plek te zoeken.” Van den Burg schrijft een bekeuring uit en de automobiliste ontvangt binnenkort een schikkingsvoorstel van 50 euro. De Boa vertelt: “Als iemand even iets moet afleveren en daarvoor kort op de stoep staat met de waarschuwingslichten aan, gaan we heus niet direct een bon schrijven. Maar in dit geval stond de vrouw niet alleen op de stoep, waar niemand langs kon, maar ook nog eens direct naast het zebrapad. Dat zijn twee overtredingen en zo’n situatie kunnen we niet door de ogen zien.”

De betreffende vrouw reageerde redelijk sportief op de boete, maar hoe reageren de mensen over het algemeen wanneer ze in aanraking komen met de boa’s? “Ze hebben allemaal smoesjes en willen onder een bekeuring uitkomen. Wij hebben echter nog nooit bedreigende situaties meegemaakt en dat is erg fijn. Wel is het zo dat we altijd minimaal met z’n tweeën op pad gaan om controles uit te voeren.” Kobes: “Mensen zeggen vaak ook: ‘u heeft wel gelijk dat u mij een waarschuwing of proces-verbaal geeft.’ We maken geen gebruik van een portofoon, handboeien of wapenstok en de toekomst zal uitwijzen of we dat nodig zullen hebben.”

Welzijn

Ondertussen staat de auto te wachten voor gesloten spoorbomen en komt een oudere vrouw met een enigszins verwarde blik tussen de spoorbomen doorlopen. Kobes stapt uit de auto en vraagt hoe het met de seniore dame is. Die schrikt even en denkt dat ze een bekeuring krijgt, maar wordt gerustgesteld: “We zijn alleen bezorgd om uw welzijn.”

De boa’s vertellen over hun werk: “We zijn er voor controles op overhangend groen, parkeerbeleid, ligplaatsenbeleid en hondenpoep. Daarnaast houden we ons bezig met het stilstaand verkeer, want het rijdend verkeer is voor de politie.” Nadat Kobes zeventien jaar bij de vrijwillige politie is geweest, doet ze nu het boawerk met veel plezier: “Je verleent een stukje hulpverlening, staat in contact met de burger, voert een stukje recht uit en voedt de mensen een beetje op. Ik maak de mensen er bewust van hoe je de samenleving prettig maakt en leuk leefbaar houdt.”

Vuilniswagen

Van den Burg zegt over zijn motivatie: “Ik heb 24 jaar bij de gemeente Hillegom gewerkt, onder meer in de buitendienst en op de vuilniswagen. Zo’n achtergrond is een voordeel om boa te zijn, want je weet dan wat er buiten leeft. Met mijn functie als boa is ook mijn takenpakket veranderd; waar ik eerst bezig was met het opruimen van andermans rotzooi, ben ik nu bezig met het opvoeden van de mensen. En dat vind ik fantastisch!”

Over het geheim van het boawerk vertellen de beide: “Het gaat allemaal om de communicatie. Als je bijvoorbeeld met jongeren in contact wilt komen, die ergens rondhangen, vertel je hen dat ze er mogen staan, zolang ze geen rotzooi maken. Je gaat niet meteen met je bonnenboekje in je hand lopen wapperen.” Zitten er ook nadelen aan het vak? “Niet echt, maar wel is het zo dat veel uren van ons werk gaat zitten in het invullen van de formulieren. Het uitschrijven van een bon duurt wellicht maar een minuut, maar je moet vervolgens op kantoor wel alle formulieren goed op orde hebben. Zo kan het gebeuren dat je voor een echt tikrapport meer dan een uur nodig hebt.”