“De meest pure en eerlijke sport”

30 jaar rugby in Sassenheim met The Bassets

SASSENHEIM – Op 11 juni 1978 werd Rugbyclub The Bassets opgericht en dit jaar, drie decades later, wordt dat groots gevierd. 2008 is het jubileumjaar voor de rugbyclub waarin teruggekeken wordt op veel hoogtepunten en met sportieve spanning wordt uitgekeken naar de komende jaren.

Door Joep Derksen

Carl Eijkelenboom, voorzitter van de lustrumcommissie, en Jac Eijkelenboom, lid van de lustrumcommissie, vertellen gepassioneerd over de rugbyclub, met 150 leden en 80 vrijwilligers. De faciliteiten waarover de club beschikt worden met jaloezie bekeken door rugbyclubs elders in het land, maar The Bassets houden het niet voor zichzelf: veel verenigingen en stichtingen, of het nu gaat om de kinderopvang, scholen of Adest Musica, kunnen van de kantine, kleedruimtes of het veld gebruik maken.

Als eerste: wat is er nu zo mooi aan rugby? “Het is de meest pure en eerlijke sport die er is. Je mag wel iemand met je handen tackelen, maar je mag nooit iemand kapot schoppen. Rugby is een van de oudste sporten die er is en is nog begonnen voor de middeleeuwen. Het is ontstaan in het plaatsje Rugby in Zuid-Engeland. Indertijd werd een varkensblaas gevuld met water en dichtgenaaid; vandaar dat de bal die zo kenmerkende ovale vorm heeft. In al die jaren is het respect voor elkaar gebleven en is er 100% discipline. Dat geldt niet alleen voor de spelers, maar ook voor het publiek. Hier vind je geen schreeuwende ouders die tegen hun kinderen roepen: ‘Schop ‘m in de grond!’ Zou dat gebeuren, dan zouden ze direct van het terrein worden verwijderd.”

Extra kleedkamers

Ze vervolgen: “Voor ons is rugby belangrijk, maar daarnaast zijn we als club sociaal gedreven. In het verleden hebben we veel popconcerten (met onder meer The Scene, Hallo Venray, The Golden Earring en Van Dik Hout) en toernooien georganiseerd. Eerder dit jaar ontvingen we van de gemeente de aanmoedigingsprijs voor vrijwilligers. We hebben een prachtveld en een prachtaccommodatie en we zijn zowel de gemeente als de sponsors die het ons ook gunnen, zeer dankbaar. Overigens, gemeente, zouden we nog wat extra kleedkamers kunnen gebruiken!”

Over de sportieve prestaties van de afgelopen jaren vertellen Jac en Carl: “We hebben veel sportieve hoogtepunten meegemaakt. Zoals het moment in 1981 waarop we ons eigen clubhuis kregen. Maar ook de jaren dat we in de ereklasse gespeeld hebben (1985 – 1986, vijf seizoenen vanaf 1987 en 1999 – 2000) waren geweldig.” Dieptepunten waren er ook, zo meldde Ruud van Delft, accommodatiebeheerder en bestuurslid, die tijdens het interview aan een naastgelegen tafeltje bezig was met de administratie en dit punt beantwoordde: “Dieptepunten waren twee sterfgevallen van een speler en een buschauffeur die een hartaanval kregen. Naar aanleiding hiervan hebben we besloten om een defibrillator aan te schaffen en als een van de weinige verenigingen hebben wij niet alleen zo’n AED, maar ook een AED voor kinderen. Tien van onze leden hebben ook een cursus gehad om dit apparaat te kunnen hanteren.

Schande

Hiermee zijn we voorbereid op iets wat hopelijk nooit meer zal gebeuren. Het is eigenlijk een schande dat niet alle verenigingen deze voorzieningen hebben. Het zou een noodzakelijke uitgave moeten zijn voor die clubs, een mensenleven is namelijk niet in geld uit te drukken.” Een ander dieptepunt is het overlijden van Peter Koeleman, tien jaar geleden. Naar hem is het Peter Koelemanplein hier op de club vernoemd. Zijn rugnummer 9 wordt nooit meer op deze club gedragen.

Carl en Jac vervolgen: “De dames doen het ook heel goed en spelen momenteel in de ereklasse. Twee van hen zijn zelfs geselecteerd om naar de wereldberoemde Hong Kong Sevens te gaan.” Over de prestaties van het eerste team van de mannen, uiten Carl en Jac zich wat voorzichtiger: “Nu spelen ze in de middenklasse, een beetje in de middenmoot. De club hoopt wel dat het team in de toekomst weer in de ereklasse gaat spelen, maar handhaving in de eerste klasse willen we allemaal minimaal behouden. Overigens zijn de spelers allemaal vrijwilligers en ze krijgen ook geen salarissen. Ook de trainer niet; die krijgt alleen een vrijwilligersbijdrage.”

Afgelopen weekend wonnen de mannen van The Bassets hun competitiewedstrijd van LSRG. Ondanks een slechte start, The Bassets kwamen met 14-0 achter, won de Sassenheimse formatie uiteindelijk met 4-17.