Dé lokale en regionale nieuwssite

Beste bezoeker, Als journalist schrijf ik over actuele zaken. Deze blog heeft al miljoenen bezoekers verwelkomd. Hier vindt u alle, ruim 26.800, gepubliceerde artikelen, verschenen in landelijke, regionale en lokale dag- en weekbladen en magazines. Veel leesplezier! Mocht u onderwerpen aan de kaak willen stellen, neemt u dan contact met mij op: info@writing4u.nl. Foto's kunnen, tegen vergoeding, besteld worden via dit emailadres.

25 juni 2008

‘Ik word de criminaliteit in gedwongen’

SASSENHEIM – Het is niet gemakkelijk om een leven met fouten achter je te laten. Dat besefte Richard de V. maar al te goed toen de politie begin juni bij hem binnenviel vanwege vermeend illegaal wapenbezit. Dit was twee weken nadat hij ‘total loss was geslagen’ in het bijzijn van zijn 9-jarige stiefdochter, waarvoor niemand gearresteerd is. Het zit De V. (42) hoog en hij wil excuses van de politie.
De V. woont al vier jaar samen met zijn geestelijk gehandicapt zoontje Wesley in een wijkje in Sassenheim. Maar rust krijgt hij niet, zo laat hij weten. Regelmatig bezocht de politie hem. Dit leidde in 2007 tot de vondst van twee zakjes wiet, waarvoor hij een taakstraf van 80 uur kreeg en twee weken moest zitten. Hij is echter veranderd, zo laat De V. weten: ‘Ik heb het geloof gevonden en wil mijn criminele verleden achter me laten.’

Niet iedereen lijkt daarvan overtuigd te zijn, want op 23 mei liepen de gemoederen zo hoog op, dat De V. door een bekende ‘total loss’ werd geslagen, onder de ogen van zijn 9-jarige stiefdochter. Hij diende een klacht in en moest hiervoor geruime tijd op het politiebureau zitten. Zijn stiefdochter was getuige, maar werd niets gevraagd. Ze vertelt over het voorval: ‘Ik ben nog klein, maar als ik groter was, had ik die man zelf een klap gegeven.’

De V. gaat verder: ‘Een week later had ik iemand verteld dat ik een luchtbuks in huis had, wat volkomen legaal is overigens, en hij heeft dit doorgegeven aan de politie. Zij deden op vier juni een inval onder het roepen van: “We komen voor wapens!” Ze moesten echter onverrichterzake terugkeren, maar boden geen excuses aan.’

Het zit de vader die zelf voor zijn gehandicapte 13-jarige zoon zorgt hoog: ‘Ik moet rondkomen van een WAO-uitkering van 950 euro, maar heb zo’n 1.500 euro per maand nodig om hem te verzorgen. Ik wil niet meer in drugs handelen, maar alle deuren waar ik hulp vraag zijn gesloten. Mijn kind is me alles, maar iedereen is tegen me of het nu gaat om politie, omwonenden, de woningstichting of de gemeente. Ik kom over als een hard persoon, maar ik ben een goed persoon. Ik ben geen lieverdje en heb ook fouten gemaakt, maar niemand wil me helpen.’ Je wordt zo gewoon de criminaliteit in gedwongen.’