‘Je gaat er aan onderdoor’

Schrijver en journalist Zonneveld volgt tour ‘live’ in camper

SASSENHEIM – De schrijver en journalist Thijs Zonneveld is een ex-wielrenner die net onder het niveau van een Tourploeg wielerrondes reed. Zijn debuutroman ‘De ereronde van de eland’, over een vluchtpoging van een renner in de Tour, verscheen twee weken geleden en voor Dagblad De Pers volgt hij de Tour de France van dag tot dag. In een camper en met z’n racefiets.

De in Sassenheim woonachtige Zonneveld laat zien dat hij een nuchtere Bollenstreker is: “Voordat ik naar de Tour ging werd me verteld dat het heel erg hectisch is. Dat zijn dan voornamelijk journalisten die er een beetje stennis over schoppen. Ze lieten weten: ‘Pas maar op, want je gaat er aan onderdoor’. Ik heb het echter vrij relaxed aangepakt: ik heb een camper gehuurd en heb mijn fiets achterin. Na de dagrit rijd ik met de camper naar de volgende Tour-locatie en ik zit niet vast aan hotels.’

Zonneveld zelf heeft nooit de Tour de France kunnen fietsen en journalisten mogen ook niet tussen de wielrenners fietsen tijdens deze race. Waarom is het dan zo handig om een eigen fiets te hebben? ‘Van de week heb ik Cadel Evans geïnterviewd: daar kom je normaal niet aan toe, maar ik ben met hem meegefietst naar het hotel. Ook was ik als enige journalist bij Robert Geesink in het ziekenhuis na zijn val. Dit kon omdat ik op de fiets achter de ambulance aan ben gereden. Ik ben meer een schrijver dan een journalist en hoef niet per sé mensen te spreken. Soms is de situatie veel mooier. Het gaat me meer om de situatie dat Geesink daar zit in een wachtkamer, met een oma met bloemetjesjurk en man met puzzelboekje naast hem. Door het beschrijven van de situatie blijkt dat de tour echt over is. Het kan niet meer voorbijer zijn dan in deze situatie.’

Wat waren de hoogte- en dieptepunten tot nu toe? ‘Het uitvallen van Geesink is absoluut het dieptepunt: alle Nederlandse wielerliefhebbers hebben uitgekeken hoe hij zich in de bergen zou houden. Het hoogtepunt is de strijd tussen Contador en Armstrong, die zich langzaam opbouwt, tot dit schitterende koningsdrama gaat ontploffen. Het is heel mooi om dat van nabij te mogen volgen. Ik kan de gekte aanschouwen: mensen slaan en schoppen elkaar letterlijk om een quote van Armstrong te bemachtigen.’

Het is opvallend dat, in tegenstelling tot andere jaren, er vrijwel niets geschreven wordt over dopinggebruik. Hoe komt dat? ‘Het wielrennen wordt schoner omdat de controles steeds strenger worden. Je ziet het aan de tijden dat mensen de berg op rijden. Nu wordt een berg als de Alpe d’Huez langzamer gereden terwijl de training en het materiaal beter worden. Marco Pantani bereed deze berg indertijd vijf minuten sneller dan Carlos Sastre vorig jaar. Dat zijn belachelijke verschillen en toont aan dat de Tour indertijd niet maar nu wel schoon is. Ook de instelling van de wielrenners is anders: ze pikken doping niet meer.’

Gebruikt Zonneveld zijn ervaringen voor een volgende boek? ‘Ik denk nog niet aan het volgende boek Ik vond deze roman die ik geschreven heb al tamelijk vroeg, want ik ben pas twee jaar geleden gestopt met fietsen.’ En de onvermijdelijke vraag: wie gaat de Tour winnen? ‘Ik hoop en denk Contador: hij is de beste renner ter wereld in de grootste ronden. Armstrong wil hem kleineren en vernederen en mentaal kapot maken en ik vind het schitterend hoe Contador met zeven tegenstanders in zijn team omgaat met de druk.’